Commentaar op Genesis door Calvijn – genummerd - Ds. W. Pieters

Genesis 47 Jakobs levenseinde nadert
15 Als nu het geld uit Egypteland en uit het land Kanaän verdaan was, kwamen al de Egyptenaars
tot Jozef, zeggende: Geef ons brood; want waarom zouden wij in uw tegenwoordigheid
sterven? Want het geld ontbreekt.
16 En Jozef zeide: Geeft uw vee, zo zal ik het u geven voor uw vee, indien het geld ontbreekt.
17 Toen brachten zij hun vee tot Jozef; en Jozef gaf hun brood voor paarden en voor het vee
der schapen en voor het vee der runderen en voor ezels; en hij voedde hen met brood datzelve
jaar voor al hun vee.
18 Toen datzelve jaar voleind was, zo kwamen zij tot hem in het tweede jaar en zeiden tot hem:
Wij zullen het voor mijn heer niet verbergen, alzo het geld verdaan is en de bezitting der beesten
gekomen aan mijn heer, zo is er niet anders overgebleven voor het aangezicht mijns heren
dan ons lichaam en ons land.
19 Waarom zullen wij voor uw ogen sterven, zo wij als ons land? Koop ons en ons land voor
brood; zo zullen wij en ons land Farao dienstbaar zijn; en geef zaad, opdat wij leven en niet
sterven, en het land niet woest worde.
20 Alzo kocht Jozef het gehele land van Egypte voor Farao; want de Egyptenaars verkochten
een ieder zijn akker, dewijl de honger sterk over hen geworden was; zo werd het land Farao's
eigen.
(1168) Zij die al te zeer op voordeel bedacht zijn, moeten zich wachten, dat zij Jozefs voorbeeld
niet ten onrechte als voorwendsel gebruiken. (1169) Het is zeker, dat alle overeenkomsten die niet naar
de regel der liefde zijn aangegaan, zondig zijn voor God. (1170) Men heeft door dat billijkheidsgevoel,
dat ons door een verborgen natuurlijk besef wordt ingegeven, zo te handelen met anderen, als men
verlangt, dat met ons gehandeld wordt.
21 En het volk aangaande, dat zette hij over in de steden, van het ene uiterste der pale van
Egypte tot het andere uiterste van hetzelve.
22 Alleen het land der priesters kocht hij niet; want de priesters hadden een bescheiden deel
van Farao, en zij aten het hun bescheiden deel, hetwelk hun Farao gegeven had; daarom verkochten
zij hun land niet.
(1171) Hierin wordt ons een spiegel voor ogen gehouden waarin wij kunnen zien, dat het godsdienstig
besef de mensen is ingeschapen, en dat men dit niet totaal kan uitwissen.
23 Toen zeide Jozef tot het volk: Zie, ik heb heden u en uw land gekocht voor Farao; zie, er is
zaad voor u, opdat gij het land bezaait.
24 Doch met de inkomsten zal het geschieden, dat gij Farao het vijfde deel zult geven; en de
vier delen zullen voor u zijn tot zaad des velds en tot uw spijze en van degenen die in uw huizen
zijn, en om te eten voor uw kinderkens.
25 En zij zeiden: Gij hebt ons leven behouden; laat ons genade vinden in de ogen mijns heren,
en wij zullen Farao's knechten zijn.
26 Jozef dan stelde ditzelve in tot een wet, tot op dezen dag, over het land van Egypte, dat Farao
het vijfde deel zou hebben; behalve dat alleen het land der priesters van Farao niet werd.
27 Zo woonde Israël in het land van Egypte, in het land Gosen; en zij stelden zich tot bezitters
daarin, en zij werden vruchtbaar en vermeerderden zeer.
Jakobs levenseinde nadert
28 En Jakob leefde in het land van Egypte zeventien jaar; zodat de dagen van Jakob, de jaren
zijns levens, geweest zijn honderd zeven en veertig jaar.
29 Als nu de dagen van Israël naderden, dat hij sterven zou, zo riep hij zijn zoon Jozef en zeide
tot hem: Indien ik nu genade gevonden heb in uw ogen, zo leg toch uw hand onder mijn heup,
en doe weldadigheid en trouw aan mij: begraaf mij toch niet in Egypte;
30 Maar dat ik bij mijn vaderen ligge; hierom zult gij mij uit Egypte voeren en mij in hun graf
begraven. En hij zeide: Ik zal doen naar uw woord.
116