Commentaar op Genesis door Calvijn – genummerd - Ds. W. Pieters

Genesis 45 Jozef maakt zich bekend
van de hoogste zachtzinnigheid, dat hij wilde, dat hun schande bedekt bleef? (1115) Hoewel hij met
hen apart was, onthield hij zich van alle bittere woorden, en verwaardigde hen uit eigen beweging met
een vriendelijke vertroosting.
2 En hij verhief zijn stem met wenen, zodat het de Egyptenaars hoorden en dat het Farao's
huis hoorde.
3 En Jozef zeide tot zijn broederen: Ik ben Jozef; leeft mijn vader nog? En zijn broeders konden
hem niet antwoorden; want zij waren verschrikt voor zijn aangezicht.
(1116) Uit dit voorbeeld leren wij, dat wij moeten oppassen, dat zij niet door droefheid worden
overstelpt die waarlijk en met oprecht schaamtegevoel zijn vernederd. (1117) Zolang de zondaar doof
is voor berispingen, of rustig zichzelf vleit, of brutaal en hardnekkig de vermaningen afwijst, of door
toneelspel zich verontschuldigt, moet grotere strengheid worden aangewend. (1118) De hardheid moet
een einde nemen, zodra hij verpletterd neer ligt, en hij door de kennis van zonde siddert. Dan moet
althans gematigdheid volgen, die door de hoop op vergiffenis de uitgeworpene opricht.
4 En Jozef zeide tot zijn broederen: Nadert toch tot mij. En zij naderden. Toen zeide hij: Ik
ben Jozef, uw broeder, dien gij naar Egypte verkocht hebt.
5 Maar nu, weest niet bekommerd en de toorn ontsteke niet in uw ogen, omdat gij mij hierheen
verkocht hebt; want God heeft mij voor uw aangezicht gezonden tot behoudenis des levens.
6 Want het zijn nu twee jaren des hongers in het midden des lands; en er zijn nog vijf jaren in
dewelke geen ploeging noch oogst zijn zal.
7 Doch God heeft mij voor ulieder aangezicht heengezonden om u een overblijfsel te stellen
op de aarde, en om u bij het leven te behouden door een grote verlossing.
8 Nu dan, gij hebt mij herwaarts niet gezonden, maar God Zelf, Die mij tot Farao's vader gesteld
heeft en tot een heer over zijn ganse huis en regeerder in het ganse land van Egypte.
(1119) Deze schriftplaats is opmerkelijk, want wij leren daaruit dat nooit de rechte ordening der
mensen door verkeerdheid en kwaadwilligheid zo wordt verstoord, of God richt hun verwarde en onstuimige
grillen tot een goed einde. (1120) Ook leren wij hoe en tot welk gebruik wij Gods voorzienigheid
moeten beschouwen. (1121) Als nieuwsgierige mensen over Gods voorzienigheid redeneren,
vermengen en verdraaien zij niet alleen alles, door het doel voorbij te zien, maar verzinnen zij ook allerlei
dwaze dingen, om Gods rechtvaardigheid te beledigen. (1122) En deze onbeschaamdheid maakt,
dat enkele vrome en bescheiden mensen verlangen, dat dit deel van de leer begraven blijft. (1123)
Want zodra dit in het midden gebracht wordt, dat God het roer houdt van de hele wereld, zodat niets
gebeurt dan met Zijn wil en op Zijn bevel, dan werpen zij die over de verborgenheden van God minder
eerbiedig oordelen, tal van kwesties op, die niet alleen kinderachtig, maar ook schadelijk zijn.
(1124) Maar dit onheilige gebrek aan zelfbeheersing moet niet alleen te keer worden gegaan, maar ook
hebben wij hierin maat te houden, dat wij niet verlangen naar grove onwetendheid van die dingen die
niet alleen geopenbaard zijn in Gods Woord, maar ook zeer nuttig zijn, om te weten. (1125) Goede
mannen schamen zich te bekennen, dat alles wat de mensen ondernemen, niet dan met Gods wil gebeurt,
opdat niet onbeteugelde tongen meteen tegenpruttelen, óf dat God de oorzaak van de zonde is,
óf dat men goddeloze mensen niet als zonde kan aanrekenen, wat zij tot volvoering van Gods Raad
verrichten. (1126) Maar ook al kan die heiligschennende woede niet weerlegd worden, het is ons voldoende
om die te verafschuwen. (1127) Intussen past het ons vast te houden, wat door duidelijke getuigenissen
van de Schrift is geopenbaard: wat mensen ook beramen, God van de hemel toch te midden
van hun geraas hun plannen en pogingen beheerst, kortom, dat Hij door hun handen volvoert,
wat Hij bij Zichzelf heeft besloten. (1128) Goede mannen, die bang zijn, om Gods rechtvaardigheid
aan de laster der goddelozen bloot te stellen, nemen de toevlucht tot deze onderscheiding, dat God
sommige dingen wil en andere dingen toelaat, alsof dus, zolang Hij niet werkt, er alle mogelijke vrijheid
van handelen bij de mensen zou zijn. (1129) Als God slechts had toegelaten, dat Jozef naar Egypte
werd gevoerd, zou Hij hem niet bestemd hebben tot dienaar van het behoud van vader Jakob en
zijn zonen, wat Hem nu uitdrukkelijk wordt toegekend. (1130) Weg dus met dit ijdele verzinsel, dat
kwade dingen slechts met Gods toelating, niet met Zijn raad of wil gebeuren, die Hij Zelf later tot een
110