Commentaar op Genesis door Calvijn – genummerd - Ds. W. Pieters

Genesis 6 De zondvloed aangekondigd
dat er geen vreze Gods is voor hun ogen, Psalm 5:10 1 en 14:1 2, beweent hij wel de goddeloosheid van
zijn tijd, maar Paulus aarzelt niet dit in Romeinen 3:12 3 te laten slaan op alle stervelingen van alle tijden.
En terecht, want dit is niet maar eenvoudig een klacht over enkele mensen, maar een beschrijving
van het menselijke verstand, als het, ontbloot van Gods Geest, aan zichzelf wordt overgelaten.
6 Toen berouwde het den HEERE dat Hij den mens op de aarde gemaakt had, en het smartte
Hem aan Zijn hart.
(100) Dat God geen berouw overkomt, blijkt genoeg hieruit dat er niets onverhoeds gebeurt of
onvoorziens. En God treurt niet, maar blijft in Zijn hemelse rust altijd aan Zichzelf gelijk. Maar omdat
men anders niet kan begrijpen, hoezeer God de zonde haat en verafschuwt, richt de Geest Zich naar
onze bevatting. (101) Het is duidelijk waarop die woorden ‗berouw‘ en ‗smart‘ zien, namelijk dat wij
weten dat God de mens nadat hij zozeer bedorven is, niet meer rekent onder Zijn schepselen; enwel
alsof Hij zei: ―Dit is niet Mijn werk, dit is niet de mens die Ik naar Mijn Beeld gevormd, en met zulke
uitnemende gaven versierd heb. Ik acht het beneden Mij, dit ontaarde en nagemaakte schepsel nog
voor het Mijn te erkennen. (102) Over die droefheid staat aangetekend, dat de vreselijke zonden der
mensen God niet anders kwetsen dan dat zij Zijn hart met dodelijke smart doorwonden. (103) Als wij
dus God niet willen tergen en bedroeven, moeten wij leren een afkeer te hebben van de zonde en ze te
mijden. (104) Dat God, om krachtiger in onze harten door te dringen, onze aandoeningen overneemt,
moet de lust tot zondigen nog meer in ons ten onder brengen.
7 En de HEERE zeide: Ik zal den mens, dien Ik geschapen heb, verdelgen van den aardbodem,
van den mens tot het vee, tot het kruipend gedierte en tot het gevogelte des hemels toe;
want het berouwt Mij dat Ik hen gemaakt heb.
8 Maar Noach vond genade in de ogen des HEEREN.
(105) Hier wordt gezegd, dat Noach aangenaam is geweest voor God, omdat hij deugdelijk en
heilig leefde en zich onthield van de algemene besmetting der wereld. (106) Maar vanwaar kreeg hij die
oprechtheid, dan doordat Gods genade hem eerst te beurt was gevallen? Het begin van Gods gunst
was dus vrije barmhartigheid. Eenmaal hem omhelsd hebbende, hield God hem in Zijn hand, opdat hij
niet met de overige wereld te gronde zou gaan.
De zondvloed aangekondigd
9 Dit zijn de geboorten van Noach. Noach was een rechtvaardig, oprecht man in zijn geslachten;
Noach wandelde met God.
(107) Als wij verlangen door God rechtvaardig te worden gekeurd, moeten wij niet alleen onze
handen, en ogen en voeten richten tot de gehoorzaamheid aan de wet, maar de reinheid van hart
wordt daarbij voornamelijk geëist, en bij de ware bepaling van rechtvaardigheid neemt zij de eerste
plaats in beslag. (108) Laten wij bedenken dat zij rechtvaardig en onberispelijk worden genoemd, niet
die helemaal volmaakt zijn en aan wie niets ontbreekt, maar die de rechtvaardigheid zuiver en met het
hart betrachten. (109) Wij weten dat God met de Zijnen niet naar het uiterste recht handelt, en hun
leven niet naar de volmaakte eis der wet beoordeelt. Door Zijn toegevendheid noemt Hij hen rechtvaardigen,
als in hen geen huichelarij heerst, maar de zuivere drang tot het goede in hen werkt en hun
harten beheerst. (110) Het was een bewonderenswaardig voorbeeld van standvastigheid, dat Noach –
van alle kanten door de stank der misdaden omgeven – daardoor niet besmet werd. (111) Wij weten
hoe groot de kracht van de gewoonte is, zodat niets moeilijker is dan heilig te verkeren onder goddelo-
1 Want in hun mond is niets rechts, hun binnenste is enkel verderving, hun keel is een open graf, met hun
tong vleien zij.
2 EEN psalm van David, voor den opperzangmeester. De dwaas zegt in zijn hart: Er is geen God. Zij verderven
het, zij maken het gruwelijk met hun werk; er is niemand die goed doet.
3 Allen zijn zij afgeweken, tezamen zijn zij onnut geworden; er is niemand die goed doet, er is ook niet tot
één toe.
13