Commentaar op Genesis door Calvijn – genummerd - Ds. W. Pieters

Genesis 2 Het huwelijk
niets aan te matigen als eigen bezit, opdat hij helemaal afhankelijk zou zijn van de Zoon van God 1, en
nergens dan alleen in Hem het leven zou zoeken. Laten wij dus bedenken, dat, als wij ons van Christus
afscheiden, voor ons niets dan de dood overblijft.
10 En een rivier was voortgaande uit Eden om dezen hof te bewateren, en werd vandaar verdeeld
en werd tot vier hoofden.
11 De naam der eerste rivier is Pison; deze is het die het ganse land van Havíla omloopt, waar
het goud is.
12 En het goud van dit land is goed; daar is ook bedólah en de steen sardonyx.
13 En de naam der tweede rivier is Gihon; deze is het die het ganse land Cusch omloopt.
14 En de naam der derde rivier is Hiddékel; deze is gaande naar het oosten van Assur. En de
vierde rivier is Frath.
15 Zo nam de HEERE God den mens, en zette hem in den hof van Eden om dien te bouwen
en dien te bewaren.
(19) De mensen zijn geschapen om iets te doen, opdat zij niet traag en lui zouden neerliggen.
Daarom is er niets méér in strijd met de orde van de natuur, dan ons leven door te brengen met eten,
drinken en slapen, en ons intussen voor te nemen niets te doen. (20) Wie een akker bezit [wij kunnen
dit toepassen op de situatie waarin wij verantwoordelijkheid dragen] moet toezien dat hij de grond
door zorgeloosheid niet uitgeput laat worden, maar hij moet er zich op toeleggen om hem zó aan de
nakomelingen over te leveren als hij hem heeft ontvangen, of nog béter verzorgd. (21) Zullen we
spaarzaam en vlijtig zijn ten opzichte van de goederen die God ons te genieten geeft, dan dienen we te
bedenken dat we over alles wat wij bezitten, Gods rentmeester zijn. Dan zullen we ons niet lichtzinnig
gedragen of door misbruik bederven wat God wil, dat bewaard wordt.
16 En de HEERE God gebood den mens, zeggende: Van allen boom dezes hofs zult gij vrijelijk
eten;
17 Maar van den boom der kennis des goeds en des kwaads, daarvan zult gij niet eten; want ten
dage als gij daarvan eet, zult gij den dood sterven.
(22) Als teken van onderwerping wordt aan de mens een wet gegeven. Het verbod van één
boom was een proef van gehoorzaamheid. Zo wilde God van het begin af het hele menselijke geslacht
doen wennen aan de eerbiediging van Zijn Majesteit. (23) Pas dan is ons leven juist ingericht, wanneer
wij God gehoorzamen en wanneer Zijn wil al onze hartstochten beheerst. (24) Zodra Adam afvallig
werd van God, de Bron van het leven, werd hij uitgeworpen uit zijn vorige staat, opdat hij zou beseffen
dat zijn leven zonder God ongelukkig en hopeloos is, en niets verschilt van de dood. (25) De staat
van de mens na de zonde wordt niet ten onrechte dood genoemd. De gebreken en kwalen, zowel van
de ziel als van het lichaam, waarmee de mens – zolang hij op aarde is – bezet is, zijn als een soort
voorportaal van de dood, totdat de dood zelf hem helemaal opslokt.
Het huwelijk
18 Ook had de HEERE God gesproken: Het is niet goed dat de mens alleen zij; Ik zal hem een
hulpe maken, die als tegen hem over zij.
(26) Dit is een algemene regel van de roeping van de mens en elk moet het aannemen als tot
hem gesproken: dat de eenzaamheid niet goed is, tenzij God iemand door een bijzonder voorrecht van
deze regel uitzondert. (27) Nu God de vrouw bestemt tot hulp voor de man, schrijft Hij niet alleen aan
vrouwen de regel van hun roeping voor, maar spreekt Hij ook uit dat het huwelijk voor mannen werkelijk
de beste steun in het leven is. (28) In de vele ongemakken van het huwelijk – die de vruchten
zijn van onze ontaarde natuur – blijft toch nog iets over van het goede dat God daarin heeft gelegd, en
– als in een uitgedoofd vuur, flikkeren toch tot hiertoe nog de vonken.
1 Ook Augustinus ziet in de boom des levens een voorbeeld van Gods Zoon als het Leven van de mensen
4