Commentaar op Genesis door Calvijn – genummerd - Ds. W. Pieters

Genesis 16 Ismaël geboren
2 Zo zeide Sarai tot Abram: Zie toch, de HEERE heeft mij toegesloten, dat ik niet bare; ga
toch in tot mijn dienstmaagd, misschien zal ik uit haar gebouwd worden. En Abram hoorde
naar de stem van Sarai.
(385) Beider geloof ging mank, niet in het wezen, maar om zo te zeggen in het middel of in de
manier van handelen, doordat zij het zoeken van nakomelingschap, dat van God moest worden verwacht,
buiten de wettige ordening Gods zoeken te bespoedigen. (386) Wij leren dat God niet te vergeefs
de Zijnen beveelt te rusten en stil te wachten, zo vaak Hij hun wensen verschuift en uitstelt.
(387) Welke schuld vinden wij dus in Saraï? Dat zij deze zorg in Gods schoot had moeten werpen, en
Zijn kracht niet had moeten binden aan de orde van de natuur, of die beperken tot haar eigen inzicht.
(388) Zodra mensen zich veroorloven wijzer te zijn dan billijk is, zijn zij geneigd om ongeoorloofde
middelen uit te proberen. (389) Dat Saraï, zo‘n heilige vrouw, als oorblazer haar man aanzet om even
als zij zelf van ongeduld te bruisen, daaruit kunnen wij leren hoe ijverig wij de wacht moeten houden,
zal satan ons niet door heimelijk bedrog overvallen. (390) Satan hitst niet alleen slechten en goddelozen
op om met opzet ons geloof te bestrijden, maar om ons onvoorbereid te verpletteren valt hij ons
nu en dan heimelijk en steelsgewijze aan, door goeden en eenvoudigen. (391) Laat men aan alle zijden
op zijn hoede zijn tegen satans hinderlagen, opdat hij ons niet langs de ene of andere kant door loopgraven
besluipt. (392) Uit dit voorbeeld leren wij dat er geen reden is om de moed op te geven, als satan
ons geloof schudt, als Gods waarheid maar niet wankelt in onze harten. (393) Als wij zien dat
Abram (die gedurende zoveel jaren als een onoverwonnen worstelaar krachtig had gestreden, en zulke
moeilijke hindernissen had overwonnen) nu in één ogenblik voor de verzoeking bezwijkt, wie van ons
zou dan niet vrezen voor een soortgelijk gevaar? (394) Al hebben wij dus lang en standvastig in het
geloof gestaan, toch moeten wij dagelijks God vragen dat Hij ons niet in verzoeking leidt.
3 Zo nam Sarai, Abrams huisvrouw, de Egyptische Hagar, haar dienstmaagd, ten einde van tien
jaren dat Abram in het land Kanaän gewoond had, en zij gaf haar aan Abram, haar man, hem
tot een vrouw.
(395) Hetzelfde vindt plaats met alle verzinsels die aan Gods Woord worden aangehaakt. Want
al worden zij ook door een eervol voorwendsel bedekt, het bederf schuilt er in, dat van de zuiverheid
van het Woord afwijkt, en deze bezoedelt.
4 En hij ging in tot Hagar en zij ontving. Als zij nu zag dat zij ontvangen had, zo werd haar
vrouwe veracht in haar ogen.
(396) Omdat dit een zeer gewone hartstocht is, moeten de gelovigen zich gewennen aan verdraagzaamheid,
als hun soms een zo onbillijk loon voor weldaden wordt vergolden.
5 Toen zeide Sarai tot Abram: Mijn ongelijk is op u; ik heb mijn dienstmaagd in uw schoot gegeven;
nu zij ziet dat zij ontvangen heeft, zo ben ik veracht in haar ogen; de HEERE richte
tussen mij en tussen u.
(397) Zo blind is de woede van de toorn, dat zij lichtzinnig op deze of gene aanvalt en zonder
onderzoek hen veroordeelt die geheel vrij van schuld zijn. (398) Nu toont de Heere in de moeder der
gelovigen eerst hoe geweldig de gloed van de toorn is en waartoe zij de mensen meesleept, vervolgens
hoe blind zij zijn die zich de vrije teugel geven in eigen zaken; opdat wij zouden leren op onze hoede
te zijn, zo dikwijls het gaat om ons eigen belang. (399) De best ingerichte huisgezinnen zijn nu en dan
niet zonder twist, ja, dit kwaad dringt tot in Gods kerk door.
6 En Abram zeide tot Sarai: Zie, uw dienstmaagd is in uw hand; doe haar wat goed is in uw
ogen. En Sarai vernederde haar, en zij vluchtte van haar aangezicht.
(400) Zo vaak wij iets beginnen tegen het Woord van God, wankelen onze gemoederen bij de
eerste de beste aanleiding tot vrees, want de enige vastheid is God tot Leidsman te hebben. (401) Zo
stelt de Heere Zich tegen onze verkeerde plannen, en zo roept Hij ons bij zorgeloosheid tot bezinning.
7 En de Engel des HEEREN vond haar aan een waterfontein in de woestijn, aan de fontein op
den weg van Sur.
8 En Hij zeide: Hagar, gij dienstmaagd van Sarai, vanwaar komt gij en waar zult gij heengaan?
En zij zeide: Ik ben vluchtende van het aangezicht mijner vrouwe Sarai.
35