VVP 2-2022

COLUMN
DE CORONACRISIS, DE ELLENDE IN OEKRAÏNE EN
DE VERKIEZINGSUITSLAG: IK ZIE ER EEN LES IN
VOOR ONZE BRANCHE.
TEKST MARTIN KOOT, MONEYVIEW
In het voorjaar van 2020 was het alle hens aan
dek bij de welzijnsorganisaties in de stad waar ik
woon. De lockdown joeg ons allemaal achter onze
voordeur terug. Wie niet zelfredzaam is, moest
hulp aangeboden krijgen. Er werd een speciale
website gelanceerd waarop hulpverzoeken geplaatst
konden worden. Tal van vrijwilligers stonden
klaar om uit te rukken. Alleen: er kwamen nauwelijks
verzoeken binnen. Wat bleek, ineens keken
buren naar elkaar om. Ze deden boodschappen voor
wie dat niet kon, hielden een oogje in het zeil bij die
eenzame oudere verderop in de straat, maakten geregeld
een praatje via het raam of de brievenbus.
Mensen losten het onderling op.
Dat een crisis het goede in mensen naar boven
haalt, blijkt ook uit de oorlog in Oekraïne. De standvastigheid
van de Oekraïners is indrukwekkend. De
snelheid waarmee opvang voor de immense vluchtelingenstroom
is georganiseerd ook. Overal in ons
land zijn mensen spontaan bezig met het inzamelen
van geld en goederen voor de getroffenen. De oorlog
heeft ons met een schok duidelijk gemaakt dat vrede
en welvaart helemaal niet vanzelfsprekend zijn. We
zijn kwetsbaar.
In tijden van crisis treedt bijna altijd het fenomeen
‘rally around the flag’ op. Opvallend genoeg
zien we dat niet in de uitslag terug van de recente gemeenteraadsverkiezingen.
Hoewel de kranten uitpuilen
van de analyses, heb ik met mijn boerenverstand
de mijne gemaakt. De lage opkomst en de groei van
de zogeheten lokale partijen hebben volgens mij met
elkaar te maken. Saamhorigheid is er genoeg, maar
de verhouding tussen burger en overheid is in toenemende
mate troebel.
66 | VVP NR 2 APRIL 2022