Turksoylencesozlugu

S a y f a | 24
ALBIS: Cadı.
Eşdeğer: ALBIZ, ALBAS, ALPAS
Moğolca: ALMAS
“Alkarısı” olarak da bilinir. Albastı’ya neden olan kızıl renkli kötü varlık. Çirkin, saçları dağınık, gözleri
kanlı, uzun tırnaklı, uzun boylu, çok kuvvetli olarak tanımlanır. Deveyle güreşebilecek kadar uzun
olduğu söylenir. Kızıl elbiseler giyer. Kimi anlatılarda bir küpün içine girerek orada yaşar. Bazen de
ırmak kenarlarındaki ıssız bölgelerde veya içi boş ağaç kovuklarında yaşadığı söylenir. İri gözlüdür. Çok
fazla sayıda ağır, demir takıları vardır. En sevdiği şey atların yelesini örmektir. Yakalamak için
elbisesine veya kendisine iri bir iğne saplamak gerekir. Demirden ve demircilerden korkar. Lohusalara
musallat olur ve ölümlerine sebebiyet verir. Korunmak için Lohusaların odalarında demir eşya
bulundurulur. Kötülük yapmaktan zevk alır. Yaptığı kötülükler Albasmak tabiri ile anlatılır. Ayakları
ters olarak betimlenir. Kendisiyle konuşan kam ne derse tersini yapar. Kuyuya girerek kaybolur. Bazen
de iğne batırılınca su olup bir kuyuya doğru akar. uzun boylu, uzun parmak ve tırnaklı, dağınık saçlı,
yağlı vücutlu, el ve ayakları küçük, dişlek, bir bir dudağı yerde, bir dudağı gökte, çıplak gezen,
göğüslerinden birini geriye atmış, tepesinde gözü olan çok çirkin, al gömlek giyen bu yaratık Muğla’da
denizden çıkan ve yalnız bırakılan çocukları çalarak dalgaların dibindeki evine götüren bir kadın olarak
tasarlanmaktadırGökçe Munçuk (Mavi Boncuk)’tan çok korkar, ki Nazar Boncuğu kavramının
kökeninde bu anlayış yatar. Moğolca anlamı küp içine girmeyi de içerir. Buna bağlı olarak küplerin
içinde saklandığı da düşünülür. Ağzında sihirli bir taş olan bir kuş kılığına girebilir. Öleceğini
anladığında kendini yaralar ve akan kanından bir süre sonra yeni bir Albıs doğar. Çeçen diline “Almaz”
olarak geçmiştir. Türklerdeki “Hal Ana” ve Moğolca “Gal Ana” (Ateş Ana) tamlamasıyla da
bağlantılıdır. Sümerlerdeki Al Tanrısı ile de ilişkilidir. Bulgarlarda şeytan Ala olarak adlandırılır.
Sümerlere göre insanların göğsüne zarar vermekte ve soluğunu kesmektedir ve bela yaymaktadır.
Hıbılık adı verilen bir varlık da Albıs’ın özelliklerini taşır. Ayrıca Kızıl Albıs olarak da bilinen bu varlığın
iki türü daha vardır; Sarı Albıs ve Kara Albıs.
Sarı Albıs: “Sarısaç” olarak da bilinir. Sarışın bir kadın görünümündedir. Kötülükte Kızıl Albıs’a
göre biraz daha düşük seviyededir. Ölümcül değildir. Keçi veya Tilki donuna bürünebilir. Verdiği
zararlar Sarıbasmak tabiri ile karşılanır. Sarı giysiler giyer. Sarıhummaya neden olur. Şarlatanlık yönü
ağır basar, daha hoppa ve oynaktır. Kandıracağı kişiyi cilvelerle kendisine çeker. Dünyadaki en güzel
kadından daha güzel bir görünüşe sahip olabilir. Şehvetli ve açgözlü bir karakterdedir. Oluşturduğu
hastalık “Sarı Basmak” tabiriyle ifade edilir.
Kara Albıs: “Karasaç” olarak da bilinir. Esmer, koyu tenli bir kadındır. Daha ağırbaşlı ve ciddi
bir görünüme sahiptir. Ancak daha aldatıcı ve baştan çıkarıcıdır. Verdiği zararlar Kızıl Albıs’a göre daha
ölümcüldür. Nadiren rastlanır. Karabasmak tabiri bu Albıs’ın yaptığı kötülükler için kullanılır. Kara
giysiler giyer. Karahummaya neden olur. Çakal veya sırtlan kılığına girebilir. Oluşturduğu hastalık
“Kara Basmak” tabiriyle ifade edilir. Ve bu durum kabuslarla da ilgilidir. (Kaynak: Türk Söylence
Sözlüğü, Deniz Karakurt)
� Albıs: (Al). Aldatmak, kandırmak ve kızıl renk anlamlarını içerir. Moğolca kökünde ise Al-Hal
benzeşmesine ilave olarak “Gal” (Ateş) anlamı da vardır. Yine Moğolcada Halah fiili yakmak
demektir.
(Bakınız: ALBASTI, ALBASMAK, KARABASTI, KARABASMAK)
ALDAÇI HAN: Ölüm Tanrısı.
İnsanların canlarını alır. Uzun kara giysileri ve kara bir atı vardır. Görünümü heybetli ve korku
vericidir. Geçtiği yerlere korku salar. Erlik’in elçisidir ve onun tarafından gönderilir. Bir evden ölü
D e n i z K A R A K U R T TÜRK SÖYLENCE SÖZLÜĞÜ