Özofagus Yaralanmaları - Journal of Clinical and Analytical Medicine

Özofagus Yaralanmaları Özofagus Yaralanmaları
sız kabul edilmeli ve hastanın durumu ne kadar kötü olursa olsun cerrahi tedavi düşünülmelidir.
Kostik yanıklarda kontrendike olan durumlar vardır. Bunlar;
• Özofagus mukozasının ikinci kez kostik madde ile temas etme olasılığından dolayı
kusturulmamalı yada nazogastrik sonda takmaya çalışarak kusma provoke edilmemeli
• Nötralizan ajanlar, içildikten hemen sonra değilse verilmemeli
• Aktif kömür hem etkisiz hemde olası bir endoskopik değerlendirmeyi engelleyeceğinden
uygun değildir.
B. Cerrahi tedavi
Perforasyonun cerrahi tedavisi deliğin, dikilmesi, enfekte yada nekrotik dokuların
debritmanı, yeterli drenaj ve parenteral yada yaralanma distalinden enteral beslenmesini
içerir. Uzun süre oral beslenemeyecek hastalara beslenme amaçlı jejunostomi
önerilir. Ayrıca büyük özofagus cerrahisinde, analjezi ile motor ve solunum fizyoterapisi
uygulanır.
Ameliyat kesisi yaralanma bölgesine göre seçilir. Servikal bölge yaralanmasında sol
servikotomi, abdomal kısımda median laparotomi, torakal yaralanmalarda ise aynı
taraf torakotomi yapılır. Servikal yada üst-orta 1/3 torakal yaralanmada sağ torakotomi,
alt 1/3 de ise sol torakotomi uygulanır[43, 50].
Kostik yanıklardan yada diğer yaralanmalarından sonraki süreçte replasman cerrahisine
karar verme zamanı mortalite ve morbidite açısından oldukça önemlidir. Yapılan
deneysel ve klinik çalışmalarda koroziv injuriden sonraki iki haftada kolajen depolanmasının
pik yaptığı ifade edilmiştir. Aynı çalışmada, skar retraksiyonun 2. hafta sonunda
başladığı, injuriden sonraki 6-12 hafta arasında fibrozis oluşumunun durdurulduğu
bildrilmektedir. Zira, skar tamamlanmadan çok erken cerrahi müdahale yapılırsa
anastomoz darlığına neden olunabileceği bildirilmiştir. Bu durumdan dolayı koroziv
yaralanmalarda, yaralanmadan sonraki 6.cı aydan önce cerrahi müdahalenin yapılmaması
kabul gören görüştür.[51]
Özofagus yaralanmalarından sonra günümüze kadar gastrointestinal devamlılık için
özofagus yerine mide, jejunun ve kolon replasmanları yapılmıştır. Mide interpozisyonu,
progresiv disfonksiyonel propulsiyon, anastomoz yerinde darlık, ülser oluşumu ve
uzun dönem gastroözofageal reflü dezavantajlarına sahiptir. Ayrıca, hastalar parsiyel
gastrektomi geçirmişse ve özofagusun gözden kaçan injurileri varsa mideyi boyuna
kadar çekmek mümkün olmayabilir. Bu nedenle kısmi özofajektomilerde mideyi
çekmek uygun olabilir. Jejunal interpozisyon, anastomozdan sonra, jejunumun kan
damarları aşırı derecede etkilenmesi kolay ve ince olduğu için, sadece, ameliyatın
son alternatifi olarak kullanılır. Ayrıca, jejunum frajil ve aside dayanıksız olduğu için
ilk seçenek olmaması gerekir. Kolon interpozisyonu, replasman için yeterli uzunluktadır.
Ayrıca, asite drencinden dolayı özofajitis ve striktürün daha az ve geç komplikasyonuna
neden olur. Bu nedenle kolon diğer organlardan daha fazla potansiyel avantajları
sunar ve ideal bir organ olduğu düşünülür[52,53]. Keza, kolon segmentinin seçimi
özofagus rekonstrüksiyonu için anahtar noktadır. Birçok nedenden dolayı tercih
edilebilir olduğu, çoğu cerrah tarafından sol kolon tercih edilmektedir. Fakat sol kolon
interpozisyonu daima iyileşme sürecini etkiler ve anastomozun inflamasyonuna
neden olabilen antiperistaltik bir durumda kullanılabilir.
1. Sadece Drenaj
Yara dudakları görülemiyorsa yada canlılığı yoksa ve ek olarak dikiş uygun değilse
52 11