Metabolik Kemik Hastalıkları - Türkiye Endokrinoloji Metabolizma ...

Transplantasyon ve Osteoporoz
Metabolik Kemik Hastalıkları
115
örneklerden biri kronik böbrek yetmezliğidir (KBY). KBY’ne bağlı
oluşan renal osteodistrofinin 4 ana bileşeni (hiperparatiroidizmik
kemik hastalığı, adinamik kemik hastalığı, osteomalazi ve miks renal
osteodistrofi) bulunmaktadır (1). KBY’li hastalarda sık görülen
D vitamini eksikliği (2), 25 OHD vitamini üretiminin azalmasının yanında,
proteinürü ile birlikte D vitamini bağlayan proteinlerin ve D vitamini
prekursörlerinin idrarla atılması ve diyet kısıtlamaları nedeniyle D vitamini
alımının azalması da sürece katkıda bulunur. Bu hastaların uzun süre
hastanede yatmaları ve diyaliz seansları nedeniyle daha az güneş ışığı almaları
da diğer bir faktördür.
Kronik karaciğer hastalıklarında görülebilen düşük vücut kütle indeksi,
kolestatik sarılık gibi faktörler (3), akciğer nakli bekleyen hastalarda görülen
hipoksi, kistik fibrozlu hastalardaki pankreas yetmezliği, vitamin D eksikliği,
kalsiyum malabsorbsiyonu, hipogonadizm ve genetik faktörler kemik
kaybına neden olabilirler.
Altta Yatan Kronik Hastalığın Tedavisinde Kullanılan İlaçlar
Altta yatan hastalıkların tedavisinde kullanılabilen loop diuretikleri,
warfarin ve heparin gibi ilaçların da kemik üzerine olumsuz etkileri mevcuttur.
Transplantasyon Sonrası Uygulanan İmmünsüpresifler
Kemik kaybı transplantasyon sonrası uygulanan tedavilerden de
kaynaklanabilir. Glukokortikoidler (GK) sık kullanılır ve kemik yapımını
azaltarak kemik kaybına yol açarlar. Bu etkilerini osteoblast replikasyonunu
ve diferansiyasyonunu azaltarak, ve apopitozunu artırarak yaparlar. Tip I
kollajen ve osteokalsini de içeren osteoblast genleri GK’ler tarafından inhibe
edilirler. GK’lere bağlı kemik kaybı en çok transpantasyon sonrası 3-12. aylar
arasında olur. Trabeküler kemikler en fazla etkilenir (4,5).
Kalsinörin inhibitörleri ise kemik döngüsünü hızlandırırlar. Hem
tacrolimus hem de siklosporin A kullanımının osteoporozla ilişkisi
klinik çalışmalarda gösterilmiştir (6). Hayvan çalışmaları kalsinörin
inhibitörlerinin monoterapide kemik kaybına yol açabileceğini işaret
etmektedir. Tüm bu bulgulara karşın toplum kökenli çalışmalarda kalsinörin
inhibitörü kullanımı ile kırık riski artışı arasında ilişki gözlenmemiştir
(7). GK ile birlikte kullanılan siklosporin A kemik kaybını artırırken tek
başına kullanıldığında kemik kaybına yol açmayabileceği renal transplant
hastalarında gösterilmiştir (8). GK’lerle birlikte kullanıldığı için, kalsinörin
inhibitörlerinin kemik kaybı üzerine izole etkisini belirlemek oldukça
zordur.
Diğer immünsüpresiflerin (mikofenolat mofetil, sirolimus, azotiopirin)
etkilerini değerlendiren yeterince kontrollü klinik çalışma yoktur.