karabukicd2009.pdf 7026KB May 03 2011 12:00:00 AM

Safranbolu ve köylerinde yaşayan halkın geleneksel olan ürünü bez dokumalardır.
Yöreye has ince ve kalın olarak dokunmakta ve bu dokumalar halkın günlük kıyafetlerinde
(iç ve dış giyimde) kullanılmaktadır. Dar tezgahlarda yapılan bu bezlerin bazıları kenar
şeritlidir. Bu çeşitlemeler köylere göre değişiklik göstermektedir.
Ovacık’ta unutulmak üzere olan el sanatlarından başta “ip bükme” ve bununla ilgili
işler yer almaktadır. Yörede kilim tezgahlarında çul kilim ve çuval dokunur. Bu el sanatları
az da olsa ilçe ve köylerinde yaşatılmaktadır. Ovacık’ta orman ve orman dayalı el sanatları
konusunda ve taş işlemeciliğinde dikkate değer ürünler görülmektedir. Bunlar; övendire,
döven, tırmık, yaba, diren, anadut, , el değirmeni taşı, kösüre gibi. Ancak taş işlemeciliği
sanatı yörede önemini tamamen kaybetmiş bulunmaktadır.
Eflani’de el sanatlarının üretilen ürünler açısından üç unsuru vardır. Birinci unsuru
“cember” denilen mahalli başörtüsüdür. Bunlar evlerdeki tezgahlarda dokunmaktadır.
İkinci unsuru özel olarak örülen çoraplardır. Üçüncü unsuru ise “dokurcun”adıyla anılan
kadınların entari yerine giydikleri giysidir. Ancak bunların hepsi günümüzde yörede
işlevini kaybetmiştir.
Yenice köylerinde 30-40 yıl öncesinde “düzen” adı verilen dokuma tezgahlarında
keten ipliğinden dokunan göynekler (keten gömleği) yine kadınların giydikleri sırmak
işlemeli ve belden kuşakla bağlanan “kutnu entariler” yörenin simgesel kıyafetleri
arasındadır.
Geleneksel Mimarlık Örnekleri
Yöresel mimarinin en önemli öğesi Safranbolu Evleridir. Safranbolu, sahip olduğu
kültürel mirası ve bu mirası korumadaki başarısı sayesinde 1994 yılında UNESCO
tarafından “Dünya Miras Kenti” ünvanını almıştır. Safranbolu evleri yüzlerce yıllık bir
süreçte oluşan Türk kent kültürünün günümüzde yaşamaya devam eden en önemli yapı
taşlarıdır. İlçe merkezinde 18. ve 19. yy. başlarında yapılmış yaklaşık 2000 geleneksel
124