8 - Kitabxana

vardı. Jenny'yle beraber, başka bir genç kadınla kiraladıklarıküçük kulübeye yürümüştük. Her şeye rağmen arabayla gitmesıkıntısına girmemiştik. Sıcak, bulutsuz bir geceydi ve zatenbirkaç yüz metre ileride oturuyordu. Yürürken bana birazişinden ve öğrencilerinden bahsetti. Geçmiş yaşamındanyalnızca bir kez söz etti, Norwich'te bir okulda çalıştığınısöyledi. Ama çabucak lafı değiştirip, ağzından kaçırdığı sözlerilaf kalabalığıyla örtbas etti. Fark etmemiş gibi yaptım.Neyden kaçtığı beni ilgilendirmezdi.Evine giden dar patikada yürürken aniden yakınlardanbir tilki çığlığı gelince Jenny koluma yapıştı."Affedersin," dedi sanki yanmış gibi elini hızla çekerek.Utangaç bir tavırla güldü. "Şimdiye dek burada yaşamayaalıştığımı düşünmüşsündür."Ondan sonra ikimizin de hareketleri beceriksizleşti. Evinevardığımızda kapıda durdu."Pekala. Teşekkürler.""Önemli değil."Son bir kez gülümseyip hızla içeri girdi. Dönüp gitmedenönce kilidin açılma sesini işitene kadar bekledim. Karanlıkköyde aynı yoldan geri dönerken çıplak kolumda Jenny'ninelinin basıncını hissedebiliyordum.Şimdi de hâlâ hissedebiliyordum. İçkimi yudumladım,genç bir kadın kazara koluma dokundu diye nasıl telaşlandığımıhatırlayınca irkildim. Jenny'nin suskunlaşmasına şaşmamakgerekti.Viskimi bitirip içen girdim. Bilinçaltımı kurcalayan başkabir şey vardı; yapmam gerekip de yapmadığım bir şey rahatvermiyordu. Biraz düşününce hatırladım. Scott Brenner.Ağabeyinin onun polise tel tuzaktan söz etmesine izin vereceğindenemin değildim. Önemli bir şey olmayabilirdi, ama105www.cizgiliforum.com