8 - Kitabxana

gibiydik. Belki de başımızdan geçenlerin bunda payı vardı.İkimiz de yaşamın birçok insana yabancı bir ülke gibi gelecekbir yanını deneyimlemiş, her günkü yaşamı trajedidenayıran çizginin ne kadar ince olduğunu keşfetmiştik. Bu bilgiçoğunlukla söylenmeyen, ama yine de orada olan özel birdil gibi bizi birbirimize bağlıyordu. Ona geçmişimi, Kara ileAlice'i ve Mackenzie için yaptığım adli tıp işini anlatmak doğalgeldi. Yorum yapmadan dinledi; bitirdiğimde hafifçe elimedokundu. "Doğrusunu yapıyorsun bence," dediği sıradaeli hâlâ elimin üstündeydi, ama sonra hızla çekti. Ardından,gerginlik veya utanma olmadan başka şeylerden konuşmayabaşladık.Yalnızca geri dönüş yolunda bir gerginlik yaşadık. Manham'ayaklaştıkça Jenny içine kapandı. Kolayca yaptığımızsohbet önce yapmacıklı hale geldi, sonra tamamen kesildi."Her şey yolunda mı?" diye sordum evinin önüne arabayıçekerken.Başını evet demesine salladı, ama çok hızlı bir şekilde.Arabanın kapısını açarken süratle, "Pekala, iyi geceler," dedi.Ama çıkmadan tereddüt edip durdu."Bak, özür dilerim, ben sadece... Hiçbir şeyi aceleye getir—mek istemiyorum."Uyuşmuş bir şekilde kafamı salladım."Hayır, öyle demek istemiyorum... İstemediğimden de—ğil... " Derin bir nefes aldı. "Henüz değil sadece, tamam mı?"Bana belli belirsiz gülümsedi. "Henüz değil."Ben daha cevap veremeden arabanın içine eğildi ve dudaklarınıhafifçe dokundurarak beni öptü, sonra aceleyle evinegirdi. Nefessiz kalmış gibi hissediyordum, aynı anda hemsevinç hem de suçluluk duyuyordum.Ama söylediklerinin aklımda kalmasının başka bir nedeni202www.cizgiliforum.com