8 - Kitabxana

sıradan tanışlar olmanın ötesindeydik. Birbirimizi epey sıkgördüğümüz bir dönem olmuştu. Aslında bu hiç de şaşırtıcıdeğildi. Londra'dan köye taşınmış yabancılardık ve ikimizinde bir büyük şehir geçmişi vardı. Üstelik benim yaşlarımdaydıve kolayca arkadaş edinmesini sağlayan sempatik bir kişiliğesahipti. Ayrıca, çekiciydi. Bir şeyler içmek için birkaç seferbirahanede buluşup iyi vakit geçirmiştik.Ama hepsi bununla kalmıştı. Onun daha fazlasını isteye—bileceğini anlamaya başladığımda geri çekildim, ilk başta şaşırmışgöründü, ama ilişkimiz zaten hiçbir zaman başka birboyuta geçmemiş olduğundan, hınç ya da utanç gibi duygularyaşamadı. Bir yerlerde rastlaştığımızda hâlâ kolaylıklasohbet ediyorduk, ama hepsi bu kadardı.Böyle olmasını sağlamıştım.Kapıyı tekrar çaldım. Açmamasından ötürü rahatlamış hissettiğimihatırlıyorum. Belli ki evde değildi, bu da niçin oradaolduğumu açıklamak zorunda kalmayacağım demekti. Bu durumanasıl geldiğimi kendim bile bilmiyordum. Batıl inançlarıolan biri değildim ve Linda Yates gibi, önsezilere de inanmazdım.Gerçi o bunun önsezi olduğunu söylememişti, tam olarakdeğil. Sadece bir rüyaydı. Ve rüyaların ne kadar baştan çıkarıcıolabildiğini çok iyi biliyordum. Baştan çıkarıcı ve hain!Kapıdan dönüp uzaklaşırken düşüncelerimin yönü de değişmeyebaşlamıştı. Tabii ki burada olmayacaktı, diye düşündümkendime sinirlenerek. Aklımdan ne geçiyordu ki? Sırfbir otostopçu ya da kuş gözlemcisi öldü diye hayal gücünekapılıp gitmenin âlemi yoktu.Arabaya dönerken yarı yolda durdum. Beni rahatsız edenbir şey vardı, ama geri dönene kadar ne olduğunu bilmiyordum.Fark etmem biraz zaman aldı. Pencere önü çiçeklikleri...İçlerindeki bitkiler kahverengiydi, ölmüşlerdi.27www.cizgiliforum.com