8 - Kitabxana

düşünüyordum. Buraya kadar pek düşünmeden gelmiştim.Çevremde olmaları artık bana çok acı veren bir yerden ve insanlardankaçmıştım. Bir kez daha nasıl göründüğüm canlandıgözümde. Bir gün erken gelmiş ve yağmurdan sırılsıklambiri. Gerçeklikten kopmuş bir halde."Evet." dedim."Tamam o zaman." İfadesi sertti, ama hafiften eğlendiğianlaşılıyordu. "Dahası, bu sadece geçici bir iş. Ayrıca, gözümüzerinizde olacak."Masasındaki bir düğmeye basınca evin içinde uzaklardabir zil sesi duyuldu. "Akşam yemekleri genellikle sekiz civarındadır,hastalardan ancak o zaman fırsat bulabiliyoruz. Yemeğekadar dinlenebilirsiniz. Eşyalarınızı getirdiniz mi, yoksagönderilecekler mir"Yanımda getirdim. Eşinize bıraktım."Afallamış görünüyordu, ardından tuhaf, utangaç bir gülümsemesergiledi, "janice evin kahyasıdır," dedi. "Ben. dulum."Odanın sıcaklığı üzerime üzerime geliyordu sanki. Kafamısallayarak, "Ben de," dedim.Manham'da doktor olarak çalışmaya işte böyle başlamıştım.Aradan üç yıl geçtikten sonra, şimdi Yates'lerin çocuklarınınFarnham Ormanında ne bulduklarını işiten ilk kişilerdenbiri olmam da bu yüzdendi. Tabii ki cesedin kime ait olduğunukimse bilmiyordu henüz, içinde bulunduğu durumyüzünden, çocuklar onun bir erkeğe mi yoksa bir kadına mıait olduğunu bile söyleyemiyorlardı. Evlerinin aşina ortamınadöndüklerinde, cesedin çıplak olup olmadığından bileemin değildiler. Bir ara Sam cesedin kanatları olduğunu bilesöylemiş, ardından da kararsızlıkla sessizliğe gömülmüştü,19www.cizgiliforum.com