8 - Kitabxana

"Biliyorum. Hem zaten biraz egzersiz iyi gelir."Bunu söylerken şaşkınlık gibi bir şey hissettim. Ne yapıyorsunsen? Göle baktım, gecenin karanlığı yüzümü gizlediğiiçin memnundum."Bu pazara ne dersin?" dediğimi işittim."Harika olur! Saat kaçta?"Henry'ye öğle yemeği sözüm olduğunu hatırladım. "Öğledensonra diyelim mi? Seni üç gibi alırım.""Tamam, üç olsun."Ona bakmadığım halde sesindeki gülümsemeyi işitebiliyordum.Bu arada kahvemden bir yudum aldım ve ağzımı yaktığınıneredeyse hissetmedim. Az önce yaptığım şeye inanamıyordum.Ayılması gereken tek kişi Tina değil, diye düşündüm.Daha sonra izin isteyip kalktım. Tina göründüğünde gitmeküzereydim; şortu daha sonra getirebileceğimi söylerkensırıtıyordu. Teşekkür edip tekrar kendi ıslak pantolonumugiydim. Köydeki itibarım bu parlak sörf şortuyla içinden geçipeve dönmeden de yeterince zarar görmüştü.Evlerinden henüz fazla uzaklaşmamıştım ki, cep telefonumdan'mesaj var' uyarısı geldi. Acil bir durum olduğundabana ulaşabilsinler diye telefonu sürekli yanımda taşıyordum,ama ıslak kotumu çıkardığımda cebimde bırakmışım.Tamamen aklımdan çıkmıştı ve iki saati aşkın süredir ulaşılamadığımıfark edince zihnim nihayet Jenny'yle meşgul olmaktanuzaklaştı. Suçluluk hissiyle ve ciddi bir şeyi kaçırmadığımıumarak mesaj servisini aradım.Fakat mesaj hastalarımdan birinden değildi. Mackenzie'dendi.Bir ceset bulmuşlardı.165www.cizgiliforum.com