8 - Kitabxana

ka esnedi; yine de çekmeye devam etti, ta ki kafası zonklayanave gözlerinin gerisinde flaşlar patlayana kadar.Gözleri kararınca nefesi kesilmiş halde yere uzandı, o zamanışığın sızdığı yarıkları fark etti. İşık çıkış yolu demektiya da en azından bu kapkara hapishanenin ötesinde başkabir şeyler olduğunu gösteriyordu. Ama her nereden geliyorsaulaşamayacağı kadar uzaktı. Gövdesini yere yakın tutarakipin izin verdiği en uzak noktaya kadar gitti. Kolunu tereddütleuzattı. Otuz santim kadar ileride eli katı ve sert bir şeyedeğdi. Parmaklarını ağır ağır onun üzerinde gezdirdi, zımparalanmamışkalasların kıymıklı dokusunu hissetti.O aydınlık şeritler kalaslar arasındaki çatlak ve boşluklardangeliyordu. Bir tanesi tam önündeydi, diğerlerinden birazdaha büyüktü. Daha yakma sokuldu. Kirpikleri ahşabın pürüzlüyüzeyine değince ürküp kafasını geri çekti, sonra gözünüdikkatle çatlağa dayadı.Uzun, çok gölgeli bir odanın bir parçasını görebiliyordu.Bodrum ya da mahzene benziyordu, bu da havanın yeraltı gibinemli oluşunu açıklıyordu. Boyasız taş duvarlar yıpranmıştı.Kavanoz ve teneke kutularla dolu raflardaki her şey eskive tozluydu. Jenny'nin durduğu yere göre tam karşıda tahtabir tezgah vardı, üzerinde bir mengeneyle dağınık haldeduran çeşitli başka aletler bulunuyordu. Ama Jenny'nin soluğunuboğazına tıkayan o değildi.Dehşet verici sarkaçlar gibi tavandan sarkan sakatlanmışhayvan cesetleri vardı.Düzinelercesi... tilkiler, kuşlar, tavşanlar, kakımlar, köstebekler;hattâ porsuğa benzeyen bir tanesi. Sanki ters bir denizinyüzeyinde, görünmeyen bir ağ tarafından hareket ettiriliyormuşgibi, mide bulandırıcı bir şekilde dalgalanıyorlardı.Bazıları boyunlarından, diğerleri arka ayaklarından asılmıştı,2 6 6www.cizgiliforum.com