8 - Kitabxana

Mackenzie açıklama bekleyerek bana baktı. "Diyabetik,"dedim ona, bu yeni darbeyle sesim çatallı çıkmıştı. "Her günkendisine insülin şırınga etmesi gerekiyor.""Edemezse?""Sonunda komaya girer." Ondan sonra ne olacağını söylemedim,ama Mackenzie'nin yüzündeki ifade anladığını gösteriyordu.Yeterince görmüştüm. Mackenzie ben evden ayrıldığımdaaçıkça rahatladı, bir haber olursa beni hemen arayacağına sözverdi. Arabamla eve. dönerken tekrar tekrar aklımdan geçendüşünce, Jenny'nin bir saldırıdan sağ kurtulup Manham'ageldiği, buradaysa daha beter bir saldırının kurbanı olduğuydu.Şehirden daha güvenli olduğu için buraya gelmişti. O kadartemelden bir haksızlık gibi görünüyordu ki, sanki bir doğadüzeni bozulmuştu. İkiye yarılmış gibi hissediyordum; geçmişimleşimdiki zamanım üst üste getirilmişti ve Kara ile Alice'ikaybetmenin kâbusunu yeni baştan yaşıyordum. Fakatbu seferki bambaşka bir duyguydu. O zamanlar ailemi kaybetmeninperişanlığıyla sersemlemiş haldeydim. ŞimdiyseJenny hayatta mı değil mi, bilmiyordum. Ya da hayattaysaneler yaşıyordu. Ne kadar denesem de diğer iki kadında gördüğümkesikler ve sakatlamalar, Lyn Metcalf m lime lime olmuştırnak diplerine takılı kalan ip lifleri aklımdan çıkmıyordu.Kadınlar ölmeden önce bağlanıp Tanrı bilir ne dehşet vericişeylere maruz kalmışlardı. Ve her ne yaşamışlarsa şu anaynısı Jenny'ye de oluyordu.Hayatımda hiç bu kadar korkmamıştım.Eve girdiğim an sanki duvarlar üstüme üstüme gelmeyebaşladı. Kendime eziyet ederek yukarıya yatak odasına çıktım.İçeride hâlâ Jenny'nin kokusunu -onun yokluğunun acıveren hatırlatıcısı- alabileceğimi düşünüyordum. Daha iki2 5 7www.cizgiliforum.com