8 - Kitabxana

Carl'ın evde olup olmadığını soracaktım. İlk seferinde annesibakmıştı telefona. Beklememi söyleyip, onu çağırmaya gittiğindetelefonu kapamıştım."Eğer telefonu numaranı kaydeder ve Brenner geri ararsane yapacaksın?" diye sormuştu Ben."Bu aslında önemli değil. Onunla konuşmak istediğimisöyleyebilirim. Nasılsa kabul etmez."Ama Brenner geri aramamıştı. Biraz zaman geçmesinibekleyip tekrar aradım. Bu sefer telefonu açan Scott'tı. Carl'ındışarıda olduğunu söyledi bana. Ne zaman döneceğini hiçbilmiyordu. Teşekkür edip telefonu kapadım. Evinden ayrılmaküzere ayağa kalktığımda, "Bana şans dile," dedim Ben'e.O da gelmek istemişti, ama reddetmiştim. Birlikte gitmemizher ne kadar hoşuma gidecek olsa da, bu, belaya daveti—ye çıkarmak olurdu. O ve Brenner'lar her zaman ateşle barutgibiydiler, hele Ben'in damarlarında yarım şişe viski dolaşırkenkimbilir neler olurdu. Ayrıca aklımdaki iş, ikna etmeyigerektiriyordu, çatışmayı değil.Mackenzie'ye yapacağım şeyi söylemeyi düşündüm, amabu fikri hemen kafamdan attım. Şüphelerimi desteklemekiçin elimde onunla en son konuştuğumdakinden daha fazlasıyoktu. Hem Mackenzie benim karışmamdan hoşlanmadığımaçıkça belirtmişti. Kanıt olmadıkça hiçbir şey yapmayacaktı.Zaten Brenner'ın evine gelme nedenim kanıt bulmaktı.Gerçi şimdi o kadar emin değildim. Arabayı park ederkentereddütler başlamıştı. Brenner'ların köpeği arabanın sesinehavlayıp koştu ve köşeyi dönüp olduğum yere geldi. Ama busefer daha cesurdu. Belki de yalnız olduğum için, geçen seferkigibi geri çekilmedi. Kesik kulaklı büyük, melez bir köpekti.Tüylerini kabartarak benimle ev arasında durdu, ilkyardımçantamı arabadan çıkardım ve köpeğin saldırma ihti-311www.cizgiliforum.com