8 - Kitabxana

de yuvam gibi hissettiğim bir yer. Kara ve Alice orada olurlardı;hayat dolu ve gerçek. Günümün nasıl geçtiğinden konuşurduk,tıpkı hayattalarken yaptığımız gibi ondan bundan.Ve sonra uyanır, karımla kızımın öldükleri gerçeğiyle, oçıplak gerçekle bir kez daha yüz yüze kalırdım.Linda Yates'in söylediğini tekrar düşündüm. İnsanın rüyagörmesinin bir sebebi vardır. Benimkine ne anlam verirdi acabadiye düşündüm. Bir psikiyatrın veya hattâ Henry gibiamatör bir psikologun bile ne diyeceğini tasavvur edebiliyordum.Ama rüyalarım karşısında derli toplu rasyonelleştirmelerboşa çıkıyordu. Rüyalarımın bir mantıkları ve gerçekliklerivardı, bu bakımdan hiç de rüya gibi değildiler. Ayrıcakendime bile pek itiraf edemesem de, bir parçam rüyadanibaret olduklarına inanmak istemiyordu.Fakat öyle olduklarına inanmak için kendime izin verirsem,atmaya korktuğum o ilk adım olurdu bu. Çünkü ailemlebirlikte olmamın tek bir yolu vardı ve o adımı atmamın sevginindeğil, umutsuzluğun göstergesi olacağını biliyordum.Beni daha da korkutansa bazen bunun hiç umurumda olmamasıydı.107www.cizgiliforum.com