8 - Kitabxana

EpilogÇimenler üstlerine basıldıkça cam kırıkları gibi çıtırdıyordu.Seher vaktinin kırağısı manzaranın rengini ağartıyor.bütün bir doğa parçasını sanki tek renge boyuyordu.Tek başına bir karga gökyüzünde daire çizerek soğuk havatabakası içinde kayar gibi uçarken kanatlan hareketsizdi.Sonra kanatlarını, iki kez çırptı ve bir ağacın iskelete benzeyenkolları arasında kayboldu; çıplak ve arapsaçı. gibi karmakarışıkdallar arasına eklenen bir siyah figür daha.Eldivenli ellerimi ceplerime iyice soktum; botlarımın tabanındaniçeri süzülen soğuğu hissedince ayaklarımı yere vurdum.Çok uzaklarda, neredeyse bir renk beneği kadar görünenbir araba, saç teli. inceliğinde bir şeride benzeyen kavislibir yolda gidiyordu. Onu seyrettim ve sürücünün, hayatın veevlerin sunduğu sıcaklığa doğru yaptığı yolculuğa imrendim.Elimi alnımdaki beyaz çizgiye götürdüm ve ovuşturdum,çünkü soğuk onu sızlatıyordu. Bu hassasiyet, alnımın LandRover'ın kapı çerçevesine çarpıp varıldığı geceye dair kalıcıbir andaçtı. O zamandan bu yana geçen aylar içinde, yara iyileşmiş,geride sadece ince bir iz kalmıştı. Varlıklarını dahasen hissettirenlerse daha az görünür olan yaralardı. Ama biliyordumki, onlar bile sonunda kabuk bağlayıp iyileşecekti.Zamanla.382www.cizgiliforum.com