8 - Kitabxana

Teldi.Anladığında çok geçti. Gövdesini sürüyerek ayaklarınaulaşmaya çalışırken üzerine bir gölge eğildi. Yüzüne bir şeybastırıyor, onu boğuyordu. Kafasını geriye çekerek o iğrenç,kimyasal kokudan kaçmaya çalıştı, bacakları ve kollarınınbütün gücüyle mücadele etti. Yeterli gelmiyor, olan gücü deartık tükeniyordu. Çırpınışları zayıfladı; sabahın aydınlığı süzülürcesineondan uzaklaşırken, yerini karanlığa bırakıyordu.Hayır! Karşı koymaya çalıştı, ama kuyuya atılan çakıltaşıgibi gitgide daha çok karanlığa battı.Bilinç son kez yanıp sönmeden önce, bu yaşadığına inanamamakduygusu geçti mi içinden? Belki, ama uzun sürmeyecekti.Hiçbir şekilde uzun sürmeyecekti.Köyün geri kalanı için gün diğer günler gibi doğdu. Belkibiraz daha soluk soluğaydı, ortalıkta sürekli polislerin olmasıve ölü kadının kimliğiyle ilgili tahminler heyecan yaşatıyordu.Gerçek hayatta bir melodram yaşanmıştı, Manham'ın bizzatkendine ait bir melodram. Biri ölmüştü, evet, ama çoğu insaniçin aslında uzak bir trajediydi, dolayısıyla hiçbir şekilde gerçekbir trajedi değildi. Varsayılıp dile getirilmeyen şey, cesedinbir yabancıya ait olduğuydu. Köyden birine ait olsaydı, bilinmezmiydi? Kurban aranmaz, fail tanınmaz mıydı? Hayır, dışarıdangelen biri olma ihtimali çok daha fazlaydı, bir kasaba veyakentten gelen başıboş biri yanlış arabaya binmiş, sonundada kıyıya vuran enkaz gibi buraya atılmıştı. Böylece olaya neredeysebir eğlence gibi bakılır oldu, dehşete düşmeden ya dakederlenmeden tadına varılabilecek az rastlanır bir ziyafet.Polisin Sally Palmer'ı sorması bile bu durumu değiştirmeyeyetmedi. Herkes onun yazar olduğunu, sık sık Londra'ya gitti-8 0www.cizgiliforum.com