8 - Kitabxana

hızlı hızlı soluduğunu işittim. Arabanın arkasına dolaşıp durdu,nefes nefeseydi. Hareket etmeye çalışmam gerektiğini biliyordum,ama bu bilgi kol ve bacaklarıma ulaşmıyordu sanki.Kendine gelince Henry sandalyeye tutuna t uluna etrafımdolanıp arabaya yaklaştı ve sandalyeyi bırakıp arabaya tutundu.Yürüyüşü acayipti, adım atarken bacakları kazık gibi sertti.Land Rover'ın tek arka kapısını asılıp açtı ve eğilerek kenarınaoturdu. Terden sırılsıklamdı, bitkinliğin verdiği solgunluğuay ışığında bile belli oluyordu.Kafasını kaldırdı, nefes alışlarıyla göğsü inip kalkıyordu.Beni gördüğünde gülümser gibi oldu."Sen... aramıza gen dönmüşsün?" Halâ arabanın kenarındaol ürürken bana doğru eğildi. Beni koltukaltlarımdan kavradı.''Artık son raunt David. Hadi kalkıyoruz "Yıllarca tekerlekli sandalye kullanmaktan ötürü gövdesindekikaslar ciddi ölçüde güçlenmişti ve o kaslarla şimdi beni.kaldırıyordu. Güçsüz bir şekilde debelenip karşı koymayaçalıştım. Homurdandı, daha sıkı kavradı. Beni sandalyedenkaldırırken arabanın kapısını yakaladım. O kadar yapışmıştımki, kapı benimle beraber sallanıyordu."Hadi David, aptallaşma," dedi nefes nefese, bir yandanda beni. kapıdan ayırmaya çalışıyordu.Amansız bir mücadeleyle tutuyordum."Bak, bırak şu lanet kapıyı!"Beni büyük bir güçle çekince kafamı kapının kenarınaşiddetli bir şekilde çarptım. Sarsılmıştım, beni arabanın arkasındakisert metal döşemeye yatırdı."Ah, Tanrım, David, böyle yapmak istememiştim." Bir mendilçıkarıp alnıma bastırdı, kaldırdığında mendil ıslaklıktan koyulaşmıştıve parlıyordu. Henry kanlı mendile baktı, sonra kapıçerçevesine yaslanıp gözlerini kapadı. "Tanrım, ne berbat iş."373www.cizgiliforum.com