8 - Kitabxana

"Ama bu gece oldu," diye hatırlattı Mackenzie. "Kapıyı kilitlemeyiunuttuğunuz tek gece."Henry önüne bakıyordu. "Aslında... tek sefer olmayabilir.Kalkıp da... kalkıp da kapıyı açık bulduğum birkaç sefer dahaoldu yakınlarda. Sadece bir iki kere. Genellikle kilitle diyehatırlatırım kendime," diye ekledi aceleyle. "Ama... şey,son zamanlarda biraz... unutkan oldum galiba.""Unutkan." Mackenzie'nin sesi ifadesizdi. "Ama ilk kez biriiçeri giriyor, değil mi?"Tam Henry'nin yerine yanıt verip elbette ilk kez demeküzereydim ki, Henry'nin ızdırap çeken yüz ifadesini gördüm."Şey, ben..." Ellerini kavuşturup tekrar çözdü. "Emin değilim."Mackenzie gözlerini ayırmadan ona bakmayı sürdürüyordu.Henry ne diyeceğini bilmez şekilde omuz silk ti."Doğrusu şu ki, sanırım birkaç kere dolap bana sanki...yeniden düzenlenmiş gibi geldi.""Yeniden düzenlenmiş? Yani kayıp bir şeyler mi vardı?""Bilmiyorum, hiçbir zaman tam emin olamadım. Belki dehafızam bana oyun oynuyordu." Utanmış bir ifadeyle banabir bakış attı. "Özür dilerim David. Sana söylemeliydim. Amaumdum ki... Şey, düşündüm ki eğer daha çok çabalarsam... "Ellerini kaldırdı ve sonra çaresizce serbest bıraktı. Ne diyeceğimibilmiyordum. Son zamanlarda benim yerime bakmasıiçin onu zorladığımdan, şimdi çok daha kötü hissediyordum.Sakatlığını bir yana bırakırsak, onun fiziksel açıdan her zamansağlam olduğunu düşünmüştüm. Şimdiyse, sabahın ilk saatlerinde,daha önce gözümden kaçmış belirtiler görüyordum.Gözlerinin altı çökmüş ve tıraşı gelmiş beyaz sakallarla kaplıçenesinin ve boynunun etrafında cildi gevşemişti. Yaşadığı şokuhesaba katsak bile, yine de hasta ve yaşlı görünüyordu.244www.cizgiliforum.com