8 - Kitabxana

"Nasılsın?" diye sordum. Birdenbire gerilmiştim. Geçensüreçte kendi kendime konuşup durmuştum hep, o yüzdenilişkimiz hakkında onun ne gibi sonuçlara varmış olabileceğinidüşünmeye hiç ara vermemiştim."Ben iyiyim, asıl sen nasılsın? Herkes dün gece muayenehanedeolanları konuşuyor. Yaralanmadın, değil mi?""Hayır, iyiyim. Henry için daha kötüydü.""Tanrım, olanları duyduğum zaman düşündüm ki... şey,endişelendim."Duyabileceği hiç aklıma gelmemişti. Bir başkasının benidüşünmesine alışık değildim. "Özür dilerim. Daha önce aramalıydım.""Sorun değil. İyi olduğuna sevindim. Seni arayacaktım,ama..." Sözlerine ara verince gerildim. îşte geliyor. "Bak, biliyorumbirkaç gün ayrı kalacaktık, ama... Şey, seni gerçektengörmek isterim. Yani sen de istersen."Kendimi sırıtırken buldum. "İsterim.""Emin misin?""Kesinlikle."İkimiz de güldük. "Tanrım, bu çok saçma. Kendimi yeniyetmegibi hissediyorum," dedi."Ben de." Saatime göz attım. Biri on geçiyordu. İki gibiManham'da olabilirdim ve akşam muayeneleri de dörtten öncebaşlamıyordu. "İstersen şimdi uğrayabilirim.""Tamam." Sesi utangaç geliyordu, ama gülümsediğini anlayabiliyordum.Arka planda iki notalı bir çınlama işittim."Bekle bir saniye, kapıda biri var."Ahizeyi elinden bıraktı. Tezgahın kenarına dayandım;onun tekrar ahizeyi eline almasını beklerken yüzümde hâlâ oaptal sırıtış vardı. Birbirimize zaman tanımanın canı cehennemeydi.Bütün bildiğim şu anda onunla olmak istediğimdi,2 4 8www.cizgiliforum.com