islamin-gercekleri

Bakara-97 De ki: “Her kim Cebrail’e düşman ise, bilsin ki o, Allah’ın izni ile Kur’an’ı; öncekikitapları doğrulayıcı, mü’minler için de bir hidayet rehberi ve müjde verici olarak senin kalbineindirmiştir.” (de ki fazla)Zümer-10 ve Bakara-97 ayetlerinde dikkat edilirse “de ki” sözcüğüne gerek yoktur amakullanılmıştır. Zümer-10’da “de ki” sözcüğü olduğunda Muhammed hazretlerinin Müslümanlara“kullarım” diye seslendiği anlaşılmaktadır. Halbuki “de ki” olmasaydı hitap eden Allah olacak vebir anormallik görünmeyecekti.Bu gaflara karşı, verilen yanıtlardan biri “Kur'an'da kimi ayetlerin Cebrail'in sözü olduğu” hatta“Kur'an'ın Allah'ın, Cebrail'in ve peygamberin ortak ürünü” olduğudur. Bakara-97 ayeti bu iddialarıçürütür. Ayetten Cebrail'in, Kur'an'ı peygamberin kalbine indirdiğini, dolayısıyla 23 sene boyuncazırt pırt 50.000 yıllık yolu katetmediğini, olaylara-durumlara göre sırası geldiğinde peygamberinayetleri kalbinden (beyninden) ortaya döktüğünü anlıyoruz.Bakara-97 ayetinde "de ki" öneki kullanıldığında ayet şöyle olmalıydı:De ki: "Her kim Cebrail'e düşman ise, bilsin ki o, Allah'ın izni ile Kur'an'ı; önceki kitaplarıdoğrulayıcı, mü'minler için de bir hidayet rehberi ve müjde verici olarak benim kalbimeindirmiştir.Ama Kur’an’da “senin kalbine indirmiştir” yazılarak hata yapılmıştır.Muhammed, Tevrat ve İncil’in 3. şahıs ağzıyla yazılmasına nispeten çok daha inandırıcı bir kurguile Kur’an’ı yazmış ama yaptığı bu gaflarla açık vermiştir.Örneğin Zuhruf-11'te; "O, suyu gökten bir ölçüye göre indirir. Biz onunla ölü memleketi diriltiriz"ayetini ele alalım: Burada "O" Allah ise, "Biz" kimdir?”Biz”, melekler adına konuşan Cebrail'den başkası olamaz. Ama görüldüğü gibi meleğinkonuştuğuna dair bir belirteç yoktur.Muhammed, Kur'an’ı "Allah kelamıdır" diye yazmıştır. Allah'ı konuşturma sanatı ile düzenlemeyeçalışmıştır. Fakat özellikle "Biz" diyen ayetlerde ya "Allah ve ekibi" olarak konuşulmaktadır ya damelekler olarak. Süleyman Ateş'in bu konuda görüşü "Kur'an Allah vahyi, melek sözüdür"şeklindedir. Ama görüyoruz ki Allah da konuşuyor, Cebrail de, Muhammed de.Kur’an’da sıkça kullanılan “kale” sözcüğü “dedi ki” anlamındadır. Şimdi “dedi ki” sözcüğününkullanıldığı bir ayetteki hatayı görelim.Enbiya-112 Dedi ki; “Rabbim hak ile hükmet. Sizin nitelendirmelerinize karşı sığınılacak olanrabbimiz rahmandır.Cümle kurumunun yanlış olduğu açıkça görülmektedir. Edip Yüksel, bu ayetin yanlış yazıldığını,“kale” değil, “kul” olması gerektiğini söyler ve o şekilde çevirir. Muhammed Esed ise hem “kale”değil "kul" muş gibi çevirir, hem de 2. cümlede tekrar parantez içinde "de ki" kullanır. Sebebi,ayette Hz. Muhammed'in hem Allah’a hem de inanmayanlara seslenmiş olmasıdır. Böyle bir cümleyapısında "kale" yerine "kul" da kullanılsa cümle bozuk kalır. Bu ayette de cümle kurumunun çokzor olması nedeniyle becerilemediğini görüyoruz.118