Zeszyty Historyczne Olkusza Numer 8 Olkusz, 2009

Były też przypadki ogólnej wesołości. Pani Kallistowa wierzyła jak Norwid, że: słowo piękne
i prawdziwe może skruszyć mury, zjednoczyć serca i umysły wszystkich pokoleń. Bardzo dbała
o kulturę języka polskiego. Przez długie lata prowadziła zespół recytatorski, odnoszący sukcesy
w ogólnopolskich konkursach recytatorskich i przeglądach artystycznych.
Pani Barbara Kallista i aktorzy przed przeglądem artystycznym.
Młodsze Niebieskie Mundurki wspominają z sentymentem również lekcje Kasi Gajosińskiej,
zwłaszcza te, kiedy klasa zamieniała się w scenę, a uczniowie wywoływali duchy przodków na uczcie
dziadów lub zasiadali na areopagu, by bronić lub oskarżać Kreona.
Niewątpliwie wpływ na polonistów wywierała koordynatorka działań pozalekcyjnych
mgr Bożena Dębska. Dzięki jej dobrej współpracy z nauczycielami języka polskiego i wychowawcami
powstała w szkole tradycja wychowywania przez teatr.
Języka rosyjskiego uczyła Śp. mgr Antonina Machalska – Wilk. Była człowiekiem
niezwykłym i to nie tylko ze względu na jej losy życiowe, o których co nieco wiedzieliśmy, ale także
ze względu na pasję, z jaką uczyła swojego przedmiotu. Uczyła nie tylko języka, ale umiała pokazać
także piękno i urok rosyjskiej klasyki. Bywało, że zamiast gramatyki poznawaliśmy losy Oniegina
i Tatiany lub wraz z bohaterami opowiadań Gogola wędrowaliśmy po ukraińskich chutorach,
przeżywając prawdziwy strach w spotkaniach komicznie traktowaną przez Gogola demonologią.
Do dziś potrafimy recytować wiersze Puszkina, Lermontowa czy inne fragmenty klasyki. Szkoda,
że odeszła tak wcześnie…
165