Zeszyty Historyczne Olkusza Numer 8 Olkusz, 2009

podpułkownika.
W 1939 ochotniczo wstąpił do WP z przydziałem do Szpit. im. J. Piłsudskiego w Warszawie.
Zmarł 25.09.1939 trafiony niemieckim pociskiem. Pochowany na Cmentarzu Wojskowym na
Powązkach w Warszawie, kwat.8 A-6. Odznaczony Krzyżem Legionów Polskich, dwukrotnie
Krzyżem Walecznych z jednym okuciem, Odznaką Honorową Czerwonego Krzyża z dekoracja
wojenną II klasy, Krzyżem Niepodległości, Krzyżem Zasługi oraz pośmiertnie odznaczony za obronę
Warszawy”.
O siostrach Profesora Lucynie i Antoninie, którymi Profesor opiekował się do końca życia (z jedną
z nich nawet zamieszkiwał dłuższy czas w skromnym internackim mieszkanku w Olkuszu, zaś
druga Lucyna zamieszkiwała w Częstochowie) trudno znaleźć wiele informacji poza tym, że były
samotne a charakterologicznie oraz fizjonomią bardzo bliskie swemu bratu.
Niemniej jednak w materiałach wieluńskich znajdują się bardzo znamienne informacje
właśnie o Lucynie Konopackiej, która jest wymieniana jako członek „Żeńskich Komitetów Polskiej
Organizacji Wojskowej” (nb. w Wieluniu obecnie jedna z ulic nosi tę nazwę) a co jeszcze bardziej
ważne a przytaczane w tychże materiałach jest to, że należy pamiętać, iż wówczas zdania na temat
legionów były bardzo podzielone.
Zatem, że w rodzinie Konopackich idea Legionów tkwiła w głębi ich patriotycznych serc
i jak wynika z faktów uwidoczniała się w otwartym działaniu. Przytoczone fakty prowadzą
na ścieżkę rodzinnego życia, rodziny o najwyższych wartościach etycznych, moralnych i
patriotycznych. Na tym to gruncie ukształtowała się kryształowa postać Profesora Witolda
Konopackiego i Jego wspaniałego rodzeństwa. Klimat domu rodzinnego i postępowanie rodziców
w kształtowaniu osobowości swoich dzieci z cała pewnością stał się podstawą do tego kim byli,
co osiągnęli, co reprezentowali, jakimi wartościami kierowali się w życiu, co znaczyło słowo
patriotyzm w czynie
i w działaniu, jaką wartość miała wiedza i oddanie się dla jej zgłębienia oraz przekazywania
następnym pokoleniom. Oczywiście że czynnikiem drugim był potencjał intelektualny, który musiał
być warunkowany genetycznie. Spośród tych wywodów chyba najbardziej charakterystyczną
cechą zasługującą na najwyższe uznanie jest pełne poświęcenie dla dobra publicznego czego
wiele dowodów obserwujemy w życiorysie Profesora Mieczysława Ferdynanda, siostry Lucyny
jak też wyczytujemy ze znanego nam rozdziału życia Profesora Witolda Konopackiego i chociaż
nie możemy o Nim powiedzieć wszystkiego bo swoje życie osobiste okrył tajemnicą to te
niezaprzeczalne wartości na łamach wspomnień o Jego życiu jesteśmy zobowiązani bardzo mocno
podkreślić eksponując ich rangę i okazując uznanie na które człowiek swoim życiem zasłużył.
Podsumowując ten krótki jak na miarę życiowych dokonań rozdział traktujący o życiu Profesora
Witolda Konopackiego należy przypuszczać, że na tajemniczość Jego życia wpłynęły wydarzenia
II Wojny Światowej, utrata i rozproszenie rodziny oraz klimat powojennych lat, w których należało
żyć i realizować swoje powołanie ale może rzeczywiście „ było lepiej niewiele mówić” zwłaszcza
w tej sytuacji, z którą z pewnością było Mu trudno się pogodzić. Było to wielką mądrością
Profesora który zawsze był sobą, który z tych właśnie powodów nie chciał eksponować siebie i
180