Zeszyty Historyczne Olkusza Numer 8 Olkusz, 2009

odniesienie do klimatu innego Liceum z którego przybyłem do Olkusza, mogę sobie pozwolić
na ten porównawczy aspekt w oparciu o własne doświadczenie i przebytą drogę życiową o
czym zresztą pisałem wcześniej we wspomnieniach absolwenta ( Zesz. Hist. Olkusza, N 2).
Kim zatem był dla nas Prof. Witold Konopacki jako nauczyciel?. Zapamiętana postać Profesora
W. Konopackiego w naszym głębokim przekonaniu jest wzorem nie tylko do naśladowania gdyż
to byłoby bardzo trudne do osiągnięcia, ale myślę, że jest doskonałym modelem prawdziwego
profesora minionej epoki. Określenia tego używam z pewnym niepokojem gdyż tę „epokę” porównuje
do czasów obecnych kiedy to wielu spośród nas zostało również nauczycielami na różnych
szczeblach edukacji i w zakresie różnych dyscyplin. Tamten miniony okres uważam za znacznie
bardziej efektywny i dający uczniowi znacznie więcej, okres który wyposażał ucznia w sposób
rozumowania o zupełnie innym charakterze wartości aniżeli ma to miejsce po upływie lat 50-ciu.
Stwierdzenie to może spotkać się z krytyką ze strony niektórych osób, ale tego się nie obawiam
gdyż każdą krytykę jeśli opiera się o właściwe argumenty należy uznać za twórczą. Wywód ten
opieram o wartości wnoszone w nasze życie przez osobę Prof. W. Konopackiego, który zawsze
będzie dla nas wzorem nadzwyczajnym, mistrzem wśród profesorów Liceum, który nie tylko
uczył przedmiotów ale swoja postawą, osobowością, stylem bycia, kulturą osobistą wpływał na
kształtowanie tych dla których nauka nie była przymusem a ścieżką w dorosłe życie, On zaś
na tej ścieżce drogowskazem. Profesor był tym drogowskazem który wskazywał przykładem
jaki kierunek należy w życiu przyjmować i jakimi kierować się zasadami aby „ BYĆ SOBĄ”.
Myślę że to bycie sobą emanowało w codziennym życiu Profesora, życiu skromnym, życiu
godnym, nade wszystko uczciwym, życiu w pełni zrealizowanym. Nad wieloma zagadnieniami
związanymi ze stylem bycia Profesora widnieje jakaś nurtująca człowieka tajemniczość nad którą
już wówczas jako uczniowie często zastanawialiśmy się. Dlaczego On jest takim perfekcjonistą
w każdym calu, na każdym kroku, bez potknięcia, skąd to się bierze i czego jest wynikiem?
Można by powiedzieć że to życie było monotonne i zapytać co z tego życia miał? – samotność,
troski o rodzeństwo i pewnie wiele innych problemów z którymi raczej z nikim się nie dzielił.
Zastanawiając się jednak nad tym głębiej można by stwierdzić jakimi to życie było wypełnione
wartościami i w ten sposób można dojść do pewnych wniosków o bardzo istotnym znaczeniu. Aby
reprezentować ten styl życia musiało zadziałać wiele czynników, które pomimo przeprowadzonej
analizy Jego działalności w okresie minionych lat ciągle pozostaną w sferze tajemnicy i filozofii
życia Profesora, bo tak naprawdę Jego życie było prawdziwą filozofią.
Wracam jednak do wspomnień o Profesorze jako o człowieku i nauczycielu. W życiu
codziennym chodzący majestatycznym krokiem z tą samą teczką, drogą z internatu przy ul. 1
Maja, (który był równocześnie Jego domem) poprzez rozlewiskowe ścieżki rdzawej rzeczki tam
na Czarną Górę, która była opoką życiową dla nas wszystkich, którzy tam odbywaliśmy naukę , a
Profesor tym niby srogim i zasadniczym profesorem uczącym geografii i astronomii. Z perspektywy
minionych lat dla tych którzy się nad tym zastanawiają widnieje na pewno zupełnie inny obraz
Profesora w stosunku do tego jaki wówczas mógł być w młodocianych myślach wytwarzany.
Jakim zatem był nauczycielem, Profesorem, na którym spoczywał obowiązek nie tylko uczenia ale
182