Zeszyty Historyczne Olkusza Numer 8 Olkusz, 2009

Prowadziłem większość imprez okolicznościowych organizowanych w „Auli
Zygmuntowskiej” w Zespole Szkół nr 3 im. A. Kocjana w Olkuszu. Stałem się dosyć
popularnym licealistą nie tylko w szkole, ale i w naszym regionie. Za bardzo dobre wyniki
w nauce otrzymałem Stypendium Prezesa Rady Ministrów w roku szkolnym 2002/2003.
Moje zaangażowanie w pracę społeczną i szczególne osiągnięcia artystyczne zwieńczone zostały
Nagrodą Starosty. Powołanie olkuskiego oddziału Towarzystwa Kultury Teatralnej sprawiło,
że miałem okazję jeszcze dokładniej poznawać życie kulturalne w regionie. Pani Prezes
Ewa Zielińska wspierała moje artystyczne działania i pomagała docierać do miejsc, w których
tworzyło się życie teatralne.
Nie zapomnę emocji, jakie towarzyszyły mojej wychowawczyni Pani Bożenie Trzewiczek
oraz Pani dyrektor Cyryli Mazur za każdym razem, kiedy jechałem na konkurs. Zawsze cieszyły
się z moich sukcesów.
W klasie maturalnej miałem przyjemność poprowadzić spotkanie z Panem Leszkiem
Długoszem, była to moja ostatnia konferansjerka w „Ekonomiku”. Spotkanie przybliżało sylwetkę
barda, jego wiersze i piosenki. Recytowałem wtedy trzy utwory. Byłem bardzo zestresowany,
ponieważ nigdy nie mówiłem wiersza w obecności samego autora. Po spotkaniu Pan Leszek
podszedł do mnie, spytał, czy myślałem o zdawaniu do szkoły teatralnej i zaprosił mnie
na spotkanie. Celem spotkania było przesłuchanie mnie. Udzielił mi wielu cennych wskazówek
i „wlał we mnie” pewność siebie niezbędną w czasie egzaminu.
W czerwcu pojechałem na egzaminy wstępne do Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej
w Krakowie i na Wydział Zamiejscowy do Wrocławia. Egzamin składał się z trzech eliminacji.
W Krakowie nie przeszedłem do drugiej. Wrocław okazał się miastem moich marzeń.
W październiku 2003 roku rozpocząłem pierwszy rok akademicki. Była to ogromna radość
nie tylko dla mnie, moich rodziców, rodziny, ale także dla tych wszystkich, którzy mnie wspierali
i mi pomagali. Cztery lata szkoły teatralnej to czas ciężkiej pracy nad swoją emocjonalnością,
świadomością ciała i sceny, nauka współpracy z innymi kolegami studentami i aktorami.
Szukanie w sobie takiej prawdy, która będzie dla widza zabawna, ciekawa i wzruszająca.
Po tym wszystkim przychodzi jeszcze gorszy moment, ponieważ trzeba określić swoje aspiracje.
Co chcę robić i gdzie się osiedlić. Czy interesuje mnie bardziej film, serial, reklama czy teatr?
Czy chcę wieść w miarę spokojne życie, czy biegać po castingach i większość czasu spędzić
w pociągu? A może dokształcić się i zmienić predyspozycje zawodowe? U mnie na roku
było 21 osób, skończyło szkołę 16 i każdy z nas wybrał odpowiednią dla siebie drogę.
Ja na III roku zdecydowałem, że wymowa jest zagadnieniem, które mąci mi w głowie
i spędza sen z powiek. Dlatego wybrałem sobie jako temat pracy magisterskiej Kształcenie Wymowy
60