Zeszyty Historyczne Olkusza Numer 8 Olkusz, 2009

III. Prof. Dr Hab. Kazimierz Kosiniak - Kamysz
Wspomnienie o Profesorze Witoldzie Konopackim
Za wszystko dziękuję
za spokój i trwogę
za to, że nie rozumiem
i odejść nie mogę
za to, że nas łączą nie poznane ręce
za jedną jeszcze jesień by pokochać więcej
uratuje, otworzy parasol nade mną
posłuszeństwo, co prowadzi w ciemność
(1902 - 1985) ks. Jan Twardowski
Przystępując do pisania wspomnień o zacnych i zasłużonych osobach, które pozostają
na długo w pamięci pokoleń staram się sięgać do informacji dotyczących uwarunkowań ich
osobowości co stwarza podstawy do tego aby ich życiowe dzieła i wszelkie dokonania oraz styl
życia i zachowanie szczególnych cech charakterologicznych oprzeć na podstawach genetycznych
oraz efektach wychowawczych i klimacie rodzinnego domu. Stwarza to zazwyczaj podstawy do
lepszego rozumienia określonych cech charakteru i uwarunkowań życiowej postawy określonej
osoby, którą mogłoby się wydawać, że dobrze i dogłębnie znaliśmy ale rzecz w tym że głębia jest
obszarem często niezgłębionym i tylko w części poznanym. W związku z tym o każdej osobie
możemy mówić w wymiarze ograniczonym do naszej wiedzy. Zazwyczaj poznajemy zaledwie
powierzchowność po której często wytwarzany jest nie zawsze właściwy obraz danej osoby.
W tym kontekście o osobie Profesora Witolda Konopackiego możemy bardzo dużo
powiedzieć zachowując Go w świetlanej pamięci, jako nauczyciela, wychowawcę, astronoma,
geografa, człowieka wielce dystyngowanego o ogromnej kulturze osobistej ale również
utrzymującego określony dystans zarówno do ludzi jak też do wielu zjawisk i instytucji, człowieka
który nie wyrażał pochopnych sądów czy opinii o innych a zwłaszcza człowieka tajemniczego
w stosunku do rodzinnej i osobistej przeszłości. Było to dość dziwne i trudne do zrozumienia gdyż
tematy te były swoistym „tabu” nawet w kręgu osób które można by określić jako bliskie, które
utrzymywały trwałe i długoletnie bo niemal do końca Jego życia więzi. Tajemniczość ta właśnie
175