Zeszyty Historyczne Olkusza Numer 8 Olkusz, 2009

Najwięcej informacji o rodzinie Konopackich zawierają Wieluńskie Materiały Historyczne,
do których dotarłem, a szczególnie opublikowane przez Tadeusza Olejnika „Dzieje Wielunia” 1793-
1945 (wyd. II cz.2), w których to materiałach wielokrotnie występuje nazwisko Konopacki.
W oparciu o nie wiadomo, że ojciec Profesora Bronisław Konopacki był szanowanym i
dystyngowanym obywatelem miasta Wielunia, w którym pełnił funkcje administracyjne na
najwyższym szczeblu jaki stanowił ówczesny magistrat. W tejże miejskiej instytucji pełnił w
latach 1892-1908 ważną i odpowiedzialną funkcję Skarbnika Miasta. Wchodził również w
skład Zarządu i Rady Nadzorczej Wieluńskiej Kasy Przemysłowców w skład której wchodzili
najbardziej wpływowi obywatele Wielunia. Ciekawostką jest również, że należał do Wieluńskiego
Towarzystwa Muzycznego co może świadczyć że rodzina Konopackich należała do lokalnej
inteligencji Wielunia o znaczącym oddziaływaniu na środowisko mieszczańskie. Można również
być przekonanym, że przepełniona była głębokim patriotyzmem o czym świadczą informacje
dotyczące działalności rodzeństwa Profesora.
Spośród rodzeństwa w sposób szczególny wyróżniał się najstarszy brat Mieczysław, o
którym zgromadzono najwięcej materiałów, w oparciu o które można wnioskować jak głębokie
było oddziaływanie rodziny Profesora na następne pokolenie i co swoją postawą i pozycją
reprezentowała. Na tle postaci słynnego Profesora histologii i nestora tej dyscypliny w Polsce
można wyciągnąć wiele bardzo znaczących wniosków, które mogą stanowić uzupełnienie do
tajemniczego życia Profesora Witolda Konopackiego. W Słowniku Biograficznym Lekarzy i
Farmaceutów ofiar Drugiej Wojny Światowej autorstwa Jan Bohdana Glińskiego (Wyd. Med.
Urban&Partner Wrocław 1997) znajdujemy najważniejsze fragmenty z życia wybitnego brata,
które zasługują na to aby je wprost zacytować cyt. „Mieczysław Ferdynand Konopacki (1880-
1939) lekarz, histolog, embriolog, prof. UW, ur. w Wieluniu, syn Bronisława i Antoniny z domu
Zdrojewskiej, ukończył Wydział Przyrodniczy UW. Z powodu działalności niepodległościowej
został aresztowany i osadzony na Pawiaku. Po zwolnieniu przeniósł się do Krakowa, gdzie
rozpoczął studia na Wydz. Lek. UJ. W 1907 przeniósł się do Lwowa, gdzie w 1909 ukończył studia
i uzyskał dyplom dra medycyny. Habilitował się w 1913. Pracował w różnych pracowniach m.in. w
Innsbrucku, Trieście i Ville Franche.
W 1916 mianowany Prof. nadzw. a w 1921 prof. zwyczajnym UW. W latach 1912-1921 był
organizatorem Wydz. Weterynarii UW. a w 1926 wspólnie z prof. Edwardem Lothem założył Pol.
Tow. Anatomiczno-Zoologiczne. Silnie związany z Tow. Naukowym Warszawskim m.in. jako czł.
Rzeczywisty (1918) i zwyczajny (1929) oraz czł. Zarządu (1924-1928) i przewodniczący Wydz.
Nauk. Biol. (1935-1938). Był również czł. Tow. Lek., Tow. Zool., Tow. Biol., czł. Korespondentem
(1930) czł. Rzeczywistym (1932) PAU w Krakowie, czł. Zarządu Polskiej Young Men’s Christian
Association (YMCA) i w 1933 wiceprezesem Ogniska Warszawskiego.
W 1922 był czł. Kom. Organizacyjnego Zjazdu Legionistów. W 1914 był lek. Zw.
Strzeleckiego, następnie w Dow. Lek. Kraków, w Szpit. Polowym 2 Bryg. Legionów. 22 V -19X
1916 pracował w Szpit. Czerw. Krzyża na froncie, następnie jako lek., w Szpit. Legionowym
w Legionowie. 8 V 1919 awansowany do stopnia majora, w 1923 zweryfikowany do stopnia na
179