Ubezpieczenia w Rolnictwie. Materiały i Studia. Nr 43/2012 - KRUS

ORGANIZACJA, EKONOMIKA I PROBLEMY SPOŁECZNE
nionym przykładem empirycznym – kapitał ludzki wytworzony na wsi i ze
wsi wydrenowany dzięki usłudze pracy, jaką świadczył w miastach i dochodowi,
jaki implicite przynosiła ta usługa, stanowił zabezpieczenie emerytur
osób, które przechodziły na emeryturę. Konstatacja ta ma walor ogólny
– opis migracji ze wsi do miast ilustruje tylko wyraziście obraz działania
mechanizmu zależności – jest ważna z punktu widzenia troski o zabezpieczenie
emerytalne w ogóle i spory, jakie pojawiły się w związku z expose
Premiera z 8 grudnia i propozycji skracania wieku emerytalnego kobiet
w powiązaniu z faktem posiadania przez nie dzieci, jak ogłosił dziennik
Rzeczpospolita w dniu 24 listopada w artykule: „PSL spowolni reformy
Tuska”, niepokój z powodu propozycji, że „Ludowcy wolą, by kobiety,
które pracowały i jednocześnie wychowywały dzieci, wcześnie nabywały
prawa do emerytury – o trzy lata na każde dziecko” 21 Propozycja ta
w świetle powyższych wywodów jest zgodna z teorią ekonomii, jak i z argumentacją
Jana Burego, szefa klubu PSL, który tłumaczył, że propozycja
PSL ma zachęcić kobiety do rodzenia dzieci, co ma szczególne znaczenie
w świetle grożącej Polsce przyszłej zapaści demograficznej. Nie wiadomo
jednak, dlaczego redaktorki „Rzeczpospolitej” Olczyk i Fandrejewska powołują
się na „ekonomistów”, krytykują wymienioną propozycję, stawiając
pytanie – „kto gwarantowałby wysokość emerytur dla matki z trójką
dzieci, która odchodziłaby na emeryturę dziewięć lat wcześniej niż kobieta
bezdzietna”. Trzeba odpowiedzieć, że przecież w świetle zależności ekonomicznych
to raczej „kobieta bezdzietna” powinna się martwić, kto swoją
pracą gwarantował będzie rzeczową postać jej emerytury, gdy przejdzie
ona „9 lat później” na emeryturę i będzie chciała za tak rachunkowo podniesioną
zakupić potrzebne jej do przeżycia dobra i usługi. Niezrozumiałe
są też inne uwagi, jak zgłoszona przez Sławomira Neumana, wiceszefa
Komisji Finansów Publicznych, który obawia się – „że kobieta z trójką
dzieci przechodziłaby na emeryturę w wieku 58 lat, wcześniej niż obecnie,
a to nie jest do przyjęcia, bo krótszy staż pracy oznacza niższe świadczenie”,
albo jak przytaczana przez autorki wypowiedź „ekonomisty”
Macieja Bukowskiego, szefa Instytutu Badań Strukturalnych, który zarzuca
ludowcom pomieszanie systemu emerytalnego z pomocą dla rodziny.
Tymczasem z ekonomicznego punktu widzenia widać, że nie może istnieć
trwały długofalowy system emerytalny bez pomocy dla rodziny. Wreszcie
prof. Elżbieta Kryńska z Uniwersytetu Łódzkiego oponuje, bo „po
pierwsze, kobiety mające dużo dzieci nie uzyskałyby odpowiedniego stażu
emerytalnego, który zabezpieczyłby ich świadczenie, po drugie kobiety,
które nie mają dzieci z powodów zdrowotnych, mogłyby uznać takie roz-
21
Olczyk E., Fandrejewska A., „PSL spowolni reformy Tuska” [w:] „Rzeczpospolita”,
24 listopada 2011, s. A3.
33