O Εκτοπισμός στην Κύπρο Οι Î£Ï Î½Î­Ï€ÎµÎ¹ÎµÏ‚ της Πολιτειακής και ... - PRIO

46 Βιωματικές Ιστορίες: Ελληνοκυπριακή Κοινότητα
Εκτοπισμός
Ο Μάικ Τύμβιος ζούσε στη Λευκωσία τον καιρό του πολέμου. Η γη που τελικά κληρονόμησε,
ανήκε στον παππού του, ο οποίος καταγόταν από το χωριό Τύμβου. Αυτό τον διαφοροποιεί
από τους πρόσφυγες που έχασαν τα σπίτια τους στον πόλεμο: αυτό που έχασε από τον εκτο -
πισμό εκτιμάται με οικονομικούς όρους ως σημαντική περιουσία.
«Συναισθηματικά δεν είχα ειδικούς δεσμούς με την Τύμπου. ο πατέρας και παππούς είχαν
φύγει από το χωριό και δεν μεγάλωσα εκεί.»
Με αυτό τον τρόπο ο Μάικ Τυμβιος σκιαγραφεί τις διαφορές μεταξύ των απωλειών του
και τα συναισθηματικά πλαίσια στα οποία η ‘ορθόδοξη’ εμπειρία της προσφυγιάς συνήθως
επανεκτιμάται.
Αντιδικία
Τελειώνοντας τις σπουδές του στο εξωτερικό ο Μάικ Τυμβιος επέστρεψε στην Κύπρο το 1980
και εντάχθηκε στην ομάδα των εκτοπισθέντων Ελληνοκύπριων και ιδιοκτητών περιουσιών
στο βορρά οι οποίοι έψαχναν τρόπους να διεκδικήσουν τα δικαιώματά τους.
«κάποια δεδομένη στιγμή ανακαλύψαμε, μιλώντας σε αρκετούς δικηγόρους, ότι η Τουρκία
είχε επικυρώσει την Ευρωπαïκή Συνθήκη Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ΕΣΑΔ) … η πρώτη που
προχώρησε και αιτήθηκε ήταν η Τιτίνα λοϊζίδου και αμέσως μετά από εκείνη προχωρήσαμε και
εμείς, μια ομάδα 32 ατόμων… η απόφαση στην δική μου περίπτωση βρήκε ότι η Τουρκία παρα -
βίασε το Άρθρο 1, π.χ. το δικαίωμα στην περιουσία... μετά περιμέναμε την απόφαση για απο -
ζημίωση. Εν τω μεταξύ η Τουρκία έστησε την ΕΑΠ το 2005… από το 2003 μέχρι το 2005 επιμέναμε
στο δικαστήριο απαιτώντας την [εκτέλεση της] απόφαση [ς]. Το 2005 η Τουρκία με πλησίασε μέσω
της ΕΑΠ... εκείνο τον καιρό δεν γινόταν οτιδήποτε για την υπόθεση. η Τουρκία έγραψε ένα γράμμα
ζητώντας μου αν θα ενδιαφερόμουν για έναν φιλικό διακανονισμό και με προσκαλούσε να συνα -
ντηθώ με την Επιτροπή … η διαδικασία κράτησε ενάμισι χρόνο κατά τον οποίο δέχτηκα επίθεση
από την [κ.Δ.] κυβέρνηση, όπως γνωρίζετε από τα μέσα ενημέρωσης. για να καλύψω τον εαυτό
μου έστειλα επιστολή στον Τασσο Παπαδόπουλο [τον τότε Πρόεδρο της Δημοκρατίας], εξηγώ -
ντας όσα συνέβαιναν και τί προσφορά είχα, και ζητούσα την εμπλοκή της κυβέρνησης σε ένα
οικονομικό σχέδιο (να σημειώσουμε ότι μιλούμε για μια περιουσία €30-40 εκατομύρια ευρώ).
Ζητούσα μια κυβερνητική εγγύηση ενός ποσού για να παραχωρήσω τα νομικά μου δικαιώματα
στην κυβέρνηση για να μην προχωρήσω σε φιλικό διακανονισμό … τελοσπάντων, τελικά συμφω
νήσαμε με την Επιτροπή το 2007 για ανταλλαγή μέρους της περιουσίας μου με μια περιουσία που
ανήκει στην Τουρκοκυπριακή κοινοτική Συνέλευση στην λάρνακα… αξίας 25εκ Ευρώ, και ένα
ποσό περίπου 1εκ. Δολάρια Αμερικής για απώλεια εσόδων από την περιουσία μου.»
Αν και η συνολική αξία της συμφωνίας δεν ανταποκρίνεται στην αξία της περιουσίας, ο
Μάικ Τύμβιος αναγνώρισε πως ‘οι ζητιάνοι δεν μπορούν να παζαρεύουν’ και έτσι πήρε το
δρόμο της λογικής να ‘πάρει τα χρήματα και να πει κι ευχαριστώ’. Η υπόθεση στάληκε στο
ΕΔΑΔ για επικύρωση και η Κ.Δ. πληροφορήθηκε σχετικά.
«η Δημοκρατία αντέδρασε βίαια ισχυριζόμενη ότι η γη βρίσκεται κάτω από τον κηδεμόνα, ότι
η συμφωνία θα υποσκάψει τον θεσμό του κηδεμόνα, ότι είναι απαράδεκτο κλπ. το Δικαστήριο
απέρριψε τους ισχυρισμούς και αποφάσισε υπέρ μου.»