O Εκτοπισμός στην Κύπρο Οι Î£Ï Î½Î­Ï€ÎµÎ¹ÎµÏ‚ της Πολιτειακής και ... - PRIO

Μέρος Τρίτο: Ιστορίες Εκδίκασης Περιουσιακών Διαφορών
55
Η ΕΑΠ απάντησε με μια αρχική απόφαση απόρριψης της αίτησης στη βάση ότι η Ελένη
Μελέαγρου δεν ήταν αναγνωρισμένη ως η δικαιούχος 8 περιουσιακών στοιχείων, επειδή τα
κληρονόμησε μέσω μιας εταιρείας που δημιούργησε ο πατέρας της στο όνομα της οικογένειας
και αυτό δεν ήταν αποδεκτό βάσει του νόμου που διέπει την ΕΑΠ. Παρόλα αυτά έγιναν δια -
πραγ ματεύσεις για αποζημιώσεις για όλα τα τεμάχια τις οποίες απέρριψε η ίδια.
«η αποτίμηση ήταν εντελώς αυθαίρετη (‘κουτουρού εντελώς’)… Εξήγησα ότι δεν με ενδιέφερε
η αποζημίωση. Τους εξήγησα επίσης ότι επρόκειτο να πάω στο ΕΔΑΔ και επιθυμούσα να θα έχω
εξηγήσεις για τους λόγους που δεν μπορούσαν να επιστρέψουν τις περιου σίες… στο τέλος υπο -
χρε ώθηκαν να υποβάλουν έγγραφα, ιχνηλατώντας τι συνέβη σε κάθε τεμάχιο μέσα από το σύστη μα
βαθμών – ότι ορισμένα είχαν δοθεί σε συγκεκριμένα άτομα, κάποια βρίσκο νταν σε στρα τιωτικές
περιοχές, κάποια ήταν δάση. και μου προσφέρθηκε η επιστροφή ενός μικρο σκοπικού τεμάχιου
που κατάφερα να αποδείξω ότι βρίσκεται έκτος της δασικής περιοχής. Αυτές οι εργασίες άλλαζαν
στην εξέλιξη της συζήτησης. Δεν ήταν σοβαρή η προσέγγιση στα θέματα.»
Η τελική απόφαση της ΕΑΠ επανήλθε τελικά στην αρχική και έγινε δεκτή από το Ανώτατο
Δικαστήριο μετά από υποβολή προσφυγής. Στο μεταξύ, η Μελέαγρου κατέθεσε αίτηση και
στο ΕΔΑΔ πριν την ανακοίνωση της υπόθεσης, όταν συνειδητοποίησε ότι οι απαιτήσεις της
δεν θα ικανοποιούντο.
«Μετά από πέντε χρόνια απελπίστηκα (‘είδα και απόειδα’) και υπέβαλα αίτηση μετά και από
διαβουλεύσεις με το κέντρο AIRE, λέγοντας στο Δικαστήριο ότι θα τους ενημερώνω για την εξελιξη.’
Μελλοντικές προσδοκίες
Παρόλον ότι η αίτηση έγινε από ενδιαφέρον της Ελένης Μελέαγρου να δοκιμάσει την ΕΑΠ ως
ικανοποιητικό εσωτερικό ένδικο μέσο, το αποτέλεσμα της ‘δοκιμής’ όπως εξηγεί δεν ήταν
προκαθορισμένο.
‘Πήγα να δω αν είναι αποτελεσματικό. και ήμουν προετοιμασμένη να αποδεχτώ λογικές ειση -
γήσεις στις απαιτήσεις μου. φυσικά και ήξερα ότι δεν θα μου έλεγαν “πάρε τα 18 τεμάχια” ή “πάρε
το σπίτι σου”… Είναι δύσκολο να πω πως περίμενα μια δίκαιη λύση. Δεν είμαι ανόητη. καταλαβαίνω
ότι οι άνθρωποι δεν μπορούν να εκδιωχθούν από τα σπίτια τους. Αλλά από την άλλη δεν μου
έκαναν μια προσφορά, για παράδειγμα να που να λέει “OK, το σπίτι σου δεν μπορεί να επιστραφεί
αλλά αυτά τα οικόπεδα πίσω από το σπίτι μπορούν”. Αν μου το έλεγαν θα ένιωθα πικρία («εν να
εκίστιζα»), αλλά θα το σκεφτόμουν. Ή πιο μπροστά υπήρχε ένα άλλο μικρό οικόπεδο με ξεχωριστό
τίτλο ιδιοκτησίας. Το απέρριψαν επειδή ήταν στην παραλία. Ή τεμάχια που δόθηκαν σε έποικους
αλλά δεν κατοικούνταν, ήταν άδεια, είχαν απλά ανατεθεί. για μένα η όλη διαδικασία ήταν τόσο
άδικη, και ένιωσα πικρία επειδή είδα ότι νόμιζαν ότι μπορούσαν να με ξεγελάσουν («να με περι -
παίζουν»). Μερικές φορές ένιωθα σαν την Αλίκη στη χώρα των θαυμάτων. Αν διαπραγματεύονταν
σοβαρά θα ήμουν προετοιμασμένη να σκεφτώ πάρα πολλά πράγματα. Αλλά δεν το έκαναν...
Ήμουν περισσότερο αισιόδοξη απ ότι έπρεπε.»
Η Ελένη Μελέαγρου νιώθει ότι η υπόθεση της είναι ενδεικτική της ευρύτερης πολιτικής
στο Κυπριακό ζήτημα.