O Εκτοπισμός στην Κύπρο Οι Î£Ï Î½Î­Ï€ÎµÎ¹ÎµÏ‚ της Πολιτειακής και ... - PRIO

48 Βιωματικές Ιστορίες: Ελληνοκυπριακή Κοινότητα
Μελλοντικές προσδοκίες
Σκεφτόμενος τη πιθανότητα μιας δίκαιης λύσης στο περιουσιακό ζήτημα ο Μάικ Τυμβιος
είναι μάλλον πεσσιμιστής:
«κάναμε σοβαρά λάθη, τους δώσαμε την ευκαιρία να πάρουν τις περιουσίες μας, να πάρουν
30 ή παραπάνω τοις εκατό της κύπρου και αυτό δεν θα επιστραφεί πλήρως. Αν θα υπάρξει λύση
θα είναι συμβιβασμός ο οποίος δεν θα επιτρέψει την επιστροφή των περιουσιών. Το Σχέδιο Αναν
προέβλεπε τη δυνατότητα της επανένωσης της κύπρου μετά από λίγα χρόνια. Δεν πέρασε και
επειδή δεν πέρασε χειροτέρεψε την κατάσταση μας. Εξαφάνισε σχεδόν τη πιθανότητα μιας δίκαιης
λύσης. Αυτό που δεν κατάλαβαν πολλοί τότε είναι ότι το σχέδιο δεν ήταν μόνο για μας. Ήταν για
τους ανθρώπους που θα έρθουν μετά από μας. Μετά από 20-25 χρόνια. και αυτό είναι σημαντικό
σημείο το οποίο δεν κατάλαβαν.»
Σε σχέση με άλλους που έχουν τα τελευταία χρόνια υποβάλει αιτήσεις στην ΕΑΠ, σημειώνει
μια αλλαγή στην προσέγγιση η οποία παρ ‘όλα αυτά προσφέρει ελάχιστες ελπίδες βελτίωσης
παρά τις δυσκολίες:
«η αλλαγή στη νοοτροπία των ατόμων που βλέπω σε σχέση με τις περιουσίες τους. Προσ φεύγουν
στην Επιτροπή σκεφτόμενοι ότι είναι καλύτερα να πάρουν το 1/3 της αξίας της περιουσίας τους
παρά τίποτα. και βλέπεις ότι οποτεδήποτε υπάρχει μια ένδειξη ότι τα πράγματα κινούνται προο -
δευτικά οι αριθμοί πέφτουν. Όταν υπάρχει αδιέξοδο αυξάνονται καθώς τα άτομα βλέπουν ότι δεν
θα υπάρξει λύση. Επιπρόσθετα, η Επιτροπή έχει ένα χρονικό όριο για να παύσει τις εργασίες της
μέχρι το τέλος του 2011. Τι θα συμβεί μετά; Θα τα χάσουν όλα; Επειδή το ΕΔΑΔ δεν θα αποτελεί
επιλογή μετά το 2011.»
Αυτή η απαισιοδοξία ισχύει και κατά την αξιολόγηση της δικής του κατάστασης:
«Μετανιώνω που αναγκάστηκα να μηνύσω την κΔ στο ΕΔΑΔ. λυπάμαι επειδή βλέπω ότι θα
έχει επιπτώσεις και σε άλλους τομείς. Επειδή η Δημοκρατία δεν μπορεί να απαιτήσει από την
Τουρκία να εκπληρώσει τις υποχρεώσεις της ενώ [η κΔ] δεν τις εκπληρώνει. Θα έχει και επιπτώσεις
στους ανθρώπους γιατί είναι εκείνοι που θα πληρώσουν τα πρόστιμα και όχι οι κυβερνήσεις.»
Συμπέρασμα
Δεν έχει αποφασιστεί ακόμα ο βαθμός της επιτυχίας του Μάικ Τυμβιου στην πλοήγηση εντός
της αυξανόμενα σύνθετης εμπλοκής του νόμου και της πολιτικής στο περιουσιακό ζήτημα. Η
υπόθεση του είναι τόσο παραστατική αυτής της εμπλοκής όσο και η πικρία στην επιδίωξη
του‘δικαίου’ που έχει αφήσει η εμπειρία σε πολλούς Ελληνοκύπριους. Ταυτόχρονα είναι επίσης
ενδεικτικό του περιθωρίου που έχει απομείνει στην ιδιωτική πρωτοβουλία στην απουσία
πολλών λύσεων που επηρεάζουν πολίτες ακόμα. Ενώ μια τέτοια πρωτοβουλία, από τα άτομα,
όπως το θέτει ο ίδιος, ‘που παίρνουν τη μοίρα στα χέρια τους’, μπορεί να φανεί μια απάντηση
σε προσωπικές ανάγκες απελευθέρωσης από το φορτίο του κυπριακού που σχεδόν όλοι οι
Κύπριοι φορτώθηκαν στους ώμους τους, η πρόσβαση στη σωστή απόλαυση της περιουσίας
παραμένει απατηλή. Αυτή η απροσδιοριστία με πολλούς τρόπους είναι που δεσμεύει πολλούς
αιτητές με την ΕΑΠ που πιθανόν να αναγκαστούν να αντιμετωπίσουν καθώς μια συνολική
διευθέτηση φαίνεται να διαφεύγει των ηγετών. Σε αναγνώριση αυτού, ο Μάικ Τύμβος γνω -