O Εκτοπισμός στην Κύπρο Οι Î£Ï Î½Î­Ï€ÎµÎ¹ÎµÏ‚ της Πολιτειακής και ... - PRIO

Μέρος Τρίτο: Ιστορίες Εκδίκασης Περιουσιακών Διαφορών
51
νιώθοντας μεγάλη αγανάκτηση και όταν πήγα η αγανάκτηση μου ήταν με την κυβέρνηση εδώ…
Πλήρωσα €700,000 σε φόρους όλα αυτά τα χρόνια χωρίς καμιά απαλλαγή, με συνέλαβαν ακόμα
μια νύχτα επειδή χρωστούσα €2000 και έπρεπε να αγωνιστώ να με αφήσουν ελεύθερο και δεν
αναγνωρίστηκε τίποτα ως ελαφρυντικό στοιχείο.’
Μόλις καταχωρήθηκε η αγωγή χρειάστηκαν περισσότερο από δυο χρόνια πριν η υπόθεση
εισαχθεί στο Δικαστήριο το 2009.
‘Μετά την ενδιάμεση απόφαση η οποία βγήκε μετά από 3 χρόνια άρχισε η εξέταση της υπό -
θεσης και μας ζητήθηκε να εκτιμήσουμε την απώλεια εισοδήματος. η πλευρά μας υπολόγισε την
απώλεια στα €10εκ. και η κυβέρνηση στα €8.5-9εκ.… Στις 23 φεβρουαρίου οι δυο πλευρές
παρουσίασαν τα επιχειρήματα τους… Υποβάλαμε επίσης 12 ενστάσεις στην απάντηση της
κυβέρνησης στην αίτηση μας.’
Μέχρι και το 2011, η δικαστική απόφαση εκκρεμεί αλλά ο Θωμάς Καούλας ελπίζει ότι θα
γίνουν αποδεκτά τα αιτήματα του. Ωστόσο όπως επισημαίνει ο ίδιος το ζήτημα είναι αρκετά
μεγαλύτερο και επηρεάζει πολλούς πρόσφυγες.
«ξέρουν [η κυβέρνηση] ότι ΄χω δίκιο, αλλά φοβούνται ότι αν με αποζημιώσουν, ακόμα και
μερικώς, τότε θα πρέπει να το κάνουν για όλες τις υποθέσεις… Είτε κερδίσω την υπόθεση είτε όχι
δεν επιλύεται το πρόβλημα. Υπάρχουν πολλά άτομα που υποφέρουν.»
Μελλοντικές προσδοκίες
Ο Θωμάς Καούλας πλαισιώνει τις απαιτήσεις του όχι μόνο εντός της Ελληνοκυπριακής κοινό -
τητας των προσφύγων αλλά και εντός του κυπριακού γενικότερα.
«Είναι το σφάλμα του κράτους που καλλιεργεί το μίσος μεταξύ Ελληνο- και Τουρκο- κυπρίων.
Έπρεπε να καλλιεργούν αγάπη, έτσι ώστε οι Τουρκοκύπριοι να μην αγκαλιαστούν από την
Τουρκία… Ήμουν σε ένα σπίτι στη λευκωσία κάποτε, και μια κυρία της αριστοκρατίας με ρώτησε
“ώστε πηγαίνεις από εκεί; γιατί πας;” της είπα “κοίτα, επειδή είμαι καλεσμένος σε δείπνο θα απα -
ντή σω ευγενικά αν και τώρα προκαλείς τα ανθρώπινα συναισθήματα μου. Άλλα θα σου πω μόνο
ένα πράγμα. Πηγαίνω γιατί έχω μια ανοιχτή πληγή, επειδή άφησα τον τόπο μου ενάντια στη θέληση
μου και θα συνεχίσω να πηγαίνω, ακόμα και αν πεθάνω χωρίς να επιστρέψω, θα εξακολουθώ να
πηγαίνω. και μην με ξαναρωτήσεις γιατί πηγαίνω. Πήγα 350 φορές και θα συνεχίσω να πηγαίνω.
Επειδή έχω μια ανοιχτή πληγή, πάω στο σπίτι μου, κόβω τα λουλούδια μου και φεύγω, έρχομαι στη
λεμεσό και το κάνω με πόνο ψυχής. Δεν μπορείς να το νιώσεις”, της είπα. και έμεινε σιωπηλή. Δεν
μπορεί να συναισθανθείς τον πρόσφυγα αν δεν είσαι πρόσφυγας ο ίδιος. Ακόμα κι αν δεν είχα
περιουσία θα ήθελα να πάω στον τόπο μου.»
Η επιστροφή για τον Θωμά Καούλα είναι ένα ενδεχόμενο που θα επιλέξει χωρίς δεύτερη
σκέψη.
«Θα πάω πριν να πάω [ανυπομονώ]. Με το που θα το ανοίξουν [για εκγατάσταση] θα πάω. Θα
πάω περπατώντας.»