O Εκτοπισμός στην Κύπρο Οι Î£Ï Î½Î­Ï€ÎµÎ¹ÎµÏ‚ της Πολιτειακής και ... - PRIO

59
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ
Ηέκθεση επιχειρεί να προσφέρει μια επισκόπηση του τρόπου που ο εκτοπισμός έχει
βιωθεί από μέλη της Ελληνοκυπριακής κοινότητας. Οι συνόψεις των ιστοριών εδώ,
αποδεικνύουν πρώτα και κύρια τη μεταβλητότητα των εμπειριών και υπογραμμίζουν
με αυτή την έννοια αδυναμία διαμόρφωσης μιας γενικευμένης και ενιαίας άποψης.
Με γνώμονα τα πιο πάνω, στην εισαγωγή σκιαγραφούνται τα μεταβλητά στοιχεία της
εμπει ρίας μέσα από τον τρόπο που σχετίζονται ορισμένοι παράγοντες που επηρέασαν το
προσωπικό βίωμα. Το φύλο, η ηλικία, η τάξη, και άλλα χαρακτηριστικά ταυτότητας έχουν αδιαμ -
φι σβήτητα μεγάλη σημασία στη διαμόρφωση αυτών των εμπειριών και βιωμάτων. Ωστόσο
και άλλοι παράγοντες φαίνεται να ήταν καθοριστικοί: η χρονική στιγμή και οι λεπτο μέρειες
της φυγής, η ποιότητα και τοποθεσία της περιουσίας, καθώς και οι ιδιαίτεροι δεσμοί με αυτή.
Αυτές οι αλληλεπιδράσεις ήταν στο επίκεντρο της εισαγωγικής ενότητας στο πρώτο μέρος
της έκθεσης.
Το δεύτερο μέρος στράφηκε στις συνόψεις συνεντεύξεων που έγιναν σε επηρεαζόμενα
από τον εκτοπισμό στο νοτιο μέρος του νησιού, άτομα. Στην ενότητα που έγινε με τις δέκα
συνόψεις που περιλαμβάνει η έκθεση, οι παράγοντες που αναφέρθηκαν πιο πάνω είχαν
κατευ θυντικό ρόλο. Εκτός εκείνων, φαίνεται ότι ακόμα ένας παράγοντας που διαμόρφωσε
την προσφυγική ταυτότητα γίνεται αντιληπτός από τη θέση ενός ατόμου σε σχέση με τους
άλλους, ο οποίος φαίνεται να λειτουργεί σε δυο επίπεδα: το πρώτο επίπεδο είναι το γραφειο -
κρατικό και το δεύτερο είναι των κοινωνικών σχέσεων. Επειδή συνήθως προβάλλονται με
όρους αντιπαλότητας μπορεί να χαρακτηριστεί ως η πολιτική σφαίρα του προσφυγικού. Ένα
χαρακτηριστικό που παρουσιάζει ενδιαφέρον εδώ είναι η κατηγοριοποίηση που χρησι μο -
ποιεί το κράτος για να οργανώσει το προσφυγικό, την κοινωνική πρόνοια και άλλα ωφελή -
ματα που συνδέονται μαζί του. Έτσι, ενώ κάποια από τα άτομα που αποτελούν το δείγμα της
έκθεσης είναι επισήμως αναγνωρισμένοι ως ‘πρόσφυγες’ και διατηρούν την ‘προσφυγικη
ταυτότητα’, άλλοι δεν είναι αν και υποστηρίζουν ότι η εμπειρία τους δεν διαφέρει από άλλους
πρόσφυγες. Σε άλλες περιπτώσεις, ειδικά σε δεύτερης γενεάς πρόσφυγες, το έγγραφο μπορεί
να υπάρχει, αλλά αντίστροφα, δεν συνοδεύεται από το αίσθημα ότι είναι πρόσφυγας. Ακόμα
σε ορισμένες περιπτώσεις ιδιοκτήτες κατεχόμενης περιουσίας μπορεί να έχουν μια αίσθηση
προσφυγιάς, αλλά λόγω των συνθηκών της ζωής τους τον καιρό του εκτοπισμού δεν αναγνω -
ρί στηκαν ως πρόσφυγες και το αντιμετωπίζουν ως ένα θέμα γραφειοκρατικής αναγνωριστικής
διαδι κασίας. Στο επίπεδο των κοινωνικών σχέσεων οι συνομιλητές μου εμμένουν στις σχέσεις
μεταξύ προσφύγων και μη-προσφύγων μετά τον εκτοπισμό. Τα περισσότερα από τα σχόλια
τους αποκαλύπτουν μια ανάμικτη στάση, η οποία αναγνωρίζει τη βοήθεια που έλαβαν από