O Εκτοπισμός στην Κύπρο Οι Î£Ï Î½Î­Ï€ÎµÎ¹ÎµÏ‚ της Πολιτειακής και ... - PRIO

50 Βιωματικές Ιστορίες: Ελληνοκυπριακή Κοινότητα
επιχείρηση μου. Έχω ήδη πληρώσει συνολικά 200,000 λ.κ ενοίκιο μέχρι σήμερα. Αυτό είναι πολύ
δύσκολο και είχα αιτηθεί πολλές φορές στην κυβέρνηση για βοήθεια ζητώντας συγκεκριμένα
κάποια φορά την ανταλλαγή της περιουσίας που έχω στο βορρά με μια περιουσία στο νότο για να
μπορέσω να σταθώ στα πόδια μου. Έχω πληρώσει πολλά χρήματα μέχρι τώρα, και εξακολουθώ να
πληρώνω για να μεγαλώσω την οικογένεια μου με τρία παιδιά και τώρα τρία εγγόνια. Μου αρνή -
θηκαν όλοι, λέγοντας μου ότι είναι πολιτικό ζήτημα. Είμαι 65 χρονών και ακόμα αγωνίζομαι και δεν
θα σταματήσω να αγωνίζομαι μέχρι να νιώσω ότι δικαιώθηκα, μέχρι να αναγνωριστεί η χρημα -
τοπιστωτική μου φερεγγυότητα.’
Μέσα από την αγωγή, ο Θωμάς Καούλας διατυπώνει την αποτυχία της κυβέρνησης να
δράσει ως εγγυητής στις αιτήσεις ενυπόθηκων δανείων με εξασφάλιση την εγκαταλελειμ -
μένη περιουσία, πράγμα που συνιστά διάκριση.
‘οι λεμεσιανοί μπορούν να πάνε στην τράπεζα να υποβάλουν το μικρό τους οικόπεδο και να
πάρουν δάνειο, αλλά η δική μου περιουσία δεν θεωρείται επιλέξιμη.’
Μια τέτοια διάκριση του φαίνεται αδικαιολόγητη αναλογιζόμενος τι είχε πριν τον εκτο -
πισμό και τις δυσκολίες που αντιμετώπισε στην πορεία λόγω του εκτοπισμού.
‘Αποσύρθηκα στα 27 μου όταν έφυγα. Σταμάτησα τις νομικές σπουδές μου στην Ελλάδα για να
ξεκινήσω την επιχείρηση η οποία πήγαινε καλά… ήρθαμε εδώ και την πρώτη μέρα καθίσαμε στο
πάτωμα με τη σύζυγο μου και εκείνη θήλαζε το πρωτότοκο γιο και η σπιτονοικοκυρά δεν ήρθε να
ρωτήσει καν “παιδιά είστε καλά; Να μια καρέκλα να καθίσετε”. Δεν πρόκειται να το ξεχάσω …
καταλήξαμε στη λεμεσό και βρίσκομαι εδώ ‘σε κατάσταση αναμονης’ για 37 χρόνια.’
Οι αντίξοες συνθήκες που χαρακτηρίζουν την εμπειρία της προσφυγιάς επηρεάζουν
τώρα τα παιδιά του που έχουν μια διαφορετική εμπειρία.
‘Τα παιδιά μας νιώθουν την αδικία όταν ακούν από τη μια για όλη αυτή την περιουσία που
έχασαν οι γονείς τους και από την άλλη βλέπουν του λεμεσιανούς φίλους τους να βγαίνουν και να
διασκεδάζουν, να τους βοηθούν οι γονείς τους, να τους αγοράζουν αυτοκίνητα, να ζουν χωρίς
οικονομικές ανησυχίες. Αν και ο γιος μου εργάζεται στην τράπεζα υπάρχει ακόμα διαφορά με τους
φίλους του που κληρονόμησαν περιουσία από τους γονείς τους. Τους πρόσφερα ότι μπορούσα
από περιουσία και ακόμα περισσότερα … ο γιος μου αγόρασε ένα διαμέρισμα 70τ.μ. Δεν μπορούν
να καταλάβουν την εμπειρία μου αλλά ξέρουν ότι ο πατέρας τους έχει περιουσία που θα μπορούσε
να τους προσφέρει μια πιο άνετη ζωή.’
Αντιδικία
Πριν απευθυνθεί στα δικαστήρια της Κ.Δ. ο Θωμάς Καούλας είχε απευθυνθεί στην ΕΑΠ και
αρνήθηκε την αποζημίωση για μέρος της περιουσίας στον βορρά, με σκοπό να αμβλύνει
κάποιες από τις οικονομικές δυσκολίες που αντιμετώπιζε εκείνον τον καιρό.
‘Εγώ ο ίδιος ταπεινώθηκα και πήγα στην ΕΑΠ και πρόσφερα ένα αγροτεμάχιο 13 σκάλες που
είχα – μου πρόσφεραν 48000 [κυπριακές] λίρες για ένα οικόπεδο που εκτιμάται πάνω από 2
εκ.[κυπριακές] λίρες. Αρνήθηκα αλλά αυτό ήταν ταπεινωτικό όπως είναι ταπεινωτικό για όλους
εμάς που πάνε στην ΕΑΠ. Έφυγα νιώθοντας ταπεινωμένος όχι επειδή δεν ήθελα να πουλήσω την
γη μου, αλλά γιατί με αυτό τον τρόπο την ξεπουλούσα, δεν την πουλούσα… Πήγα στην ΕΑΠ