Βιβλίο: ΓΕΡΩΝ ΠΑΪΣΙΟΣ Ο ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ (1924-1994)

ΚατουνάκιαΠαναγούδαὁ γέροντας Παΐσιος, πού εὐλαβεῖτο ἰδιαιτέρως τόνἅγιο Ἰσαάκ. Συµµετεῖχε στήν ἀγρυπνία ἀπό ἕναΚελλάκι, πού ἦταν συνέχεια τῆς µικρῆς Λιτῆς.Πρίν ἀπό τήν εἴσοδο τοῦ Ἑσπερινοῦ οἱ ψάλτεςἦταν ὅλοι στόν δεξιό χορό καί ἔψαλλαν τό δοξαστικό.Στό µικρό Ἐκκλησάκι ἐπικρατοῦσε ἔντονακατανυκτική ἀτµόσφαιρα. Ὅλοι ἄκουγαν µέ προσοχή.Τήν ἀγρυπνία παρακολουθοῦσαν καί δυό ὈρθόδοξοιΛιβανέζοι, ἕνας κληρικός καί ἕνας νέος,πού τήν ὥρα ἐκείνη στέκονταν στά στασίδια τοῦἀριστεροῦ χοροῦ. Σέ µιά στιγµή γύρισε νά πῆ κάτιὁ κληρικός στό νέο καί βλέπει τόν Γέροντα ὄρθιο,ὑπερυψωµένον ἀπό τό ἔδαφος 25-30 ἑκατοστά, νάκρατᾶ µέ τό ἀριστερό χέρι τό κοµποσχοίνι του καίνά βρίσκεται ὁλόκληρος µέσα σέ φῶς. Τά ἀκάλυπταµέρη τοῦ σώµατός του, πρόσωπο καί χέρια,ἐξέπεµπαν φῶς˙ πολύ δυνατό φῶς! Ἀντικρύζονταςτό ἀσυνήθιστο καί ὑπερκόσµιο θέαµα τοῦ ἦρθε νάξεφωνήση, ἀλλά ἡ φωνή του δέν ἔβγαινε. Βλέπονταςτήν ἔκπληξη τοῦ κληρικοῦ ἐστράφη καί ὁ νέοςπρός τά πίσω καί εἶδε καί αὐτός τό ἴδιο θέαµα.Ὁ Γέροντας εἶχε λίγο σκυµµένο τό κεφάλι, προσέχονταςστόν ἑαυτό του. Φαινόταν εὐχαριστηµένοςκαί µειδιοῦσε. Αἴφνης δέν µποροῦσαν νά τόν ἀντικρύσουνθαµβωµένοι ἀπό τό φῶς πού εἶχε δυνα-µώσει. Ὅταν σέ λίγο κατώρθωσαν νά σηκώσουνπάλι τά µάτια τους νά τόν κοιτάξουν, τόν εἶδανπλέον στήν φυσιολογική του κατάσταση.Σκήτη ἸβήρωνΠαναγούδαἘργόχειρα τοῦ Γέροντα54Γέρων Παΐσιος ὁ Ἀγιορείτηò