Βιβλίο: ΓΕΡΩΝ ΠΑΪΣΙΟΣ Ο ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ (1924-1994)

ὅσο ἡ µή ἀναγνώριση αὐτοῦ πού ἔκανε. Ἐφ᾿ ὅσον γελᾶ, δέν ἀναγνωρίζει τόσφάλµα του καί θά σπάσει καί ἄλλο. Πρέπει νά λυπηθῆ κανείς κατ᾿ ἀναλογίαντοῦ σφάλµατός του, διότι ἀλλιῶς πέφτει στά ἴδια».Δίδασκε ἀπό τήν πεῖρα του: «Λειτουργοῦν οἱ πνευµατικοί νόµοι στήν πνευ-µατική ζωή. Ἄν µετανοήσουµε εἰλικρινά γιά κάποιο σφάλµα µας, δέν χρειάζεταινά τό ξεπληρώσουµε µέ κάποια ἀρρώστια. Ἐπιτρέπει ὁ Θεός τίς ἀρρώστιεςἤ τίς ἀδικίες γιά τά ἐν ἀγνοίᾳ σφάλµατά µας».Ἀκόµη συνιστοῦσε σέ ὅλους «µετάνοια, γιά νά ἀποφευχθῆ ὁ πόλεµος, διότι,ἐµεῖς οἱ ἴδιοι µέ τίς ἁµαρτίες µας προκαλοῦµε τούς πολέµους. Ὁ κόσµος αὐτόςχάλασε, γι᾿ αὐτό καί θά καταστραφεῖ (ἄν δέν µετανοήση). Μοιάζει µ᾿ ἕνα τσουβάλιτρύπιο πού δέν ἐπιδέχεται µπάλωµα. Ἴσως ὁ Θεός µπορέση νά φτειάξη ἀπ᾿τό τρύπιο τσουβάλι κανένα µικρό σακκουλάκι». Ἔλεγε σέ κάποιο µοναχό: «Εἴµαστεὑπεύθυνοι γιά ὅ,τι συµβαίνει˙ τό καταλαβαίνεις; Ἕνας πού προσπαθεῖ νάγίνη καλύτερος, ἐπηρεάζει καί τούς γύρω του καί ὅλο τόν κόσµο. Ἄν ἐγώ ἤµουνἅγιος, µέ τήν προσευχή µου θά βοηθοῦσα πολύ». Ἰδιαίτερα γιά τούς µοναχούςἔλεγε ὅτι ντύνονται τήν µετάνοια. ῞Ολη ἡ ζωή τοῦ µοναχοῦ εἶναι µετάνοια.Αὐτή τήν σωτήριο µετάνοια ντύθηκε ὁ Γέροντας καί ἀναδείχθηκε µέγας ἐργάτηςκαί κήρυκας τῆς µετανοίας.ΦιλότιµοΦιλότιµο, κατά τόν Γέροντα, «εἶναι εὐλαβικό ἀπόσταγµα τῆς καλωσύνης, ἡλαµπικαρισµένη ἀγάπη τοῦ ταπεινοῦ ἀνθρώπου. Τότε ἡ καρδιά του εἶναι γεµάτηἀπό µεγάλη εὐγνωµοσύνη πρός τόν Θεό καί τούς συνανθρώπους του, καί ἀπόπνευµατική λεπτότητα (εὐαισθησία), προσπαθεῖ νά ἀνταποδώση καί τήν παρα-µικρή καλωσύνη πού τοῦ κάνουν οἱ ἄλλοι». ῞Ο,τι γίνεται πέρα ἀπό καθῆκον καίὑποχρέωση, χωρίς νά ζητηθῆ, ἀπό ἀνιδιοτελῆ ἀγάπη, αὐτό εἶναι τό φιλότιµο.῞Ολες οἱ ἐνέργειες τοῦ Γέροντα χαρακτηρίζονται ἀπό αὐτήν τήν ἀρετή. Ἀπότήν ἁπλῆ βοήθεια σέ κάποιον, ὥς τήν αὐτοθυσία του στόν πόλεµο γιά νά µήνκινδυνεύσουν καί σκοτωθοῦν ἄλλοι, καί ἐν συνεχείᾳ στήν µοναχική ζωή, µέ τούςφιλότιµους ἀγῶνες του πού ξεπερνοῦσαν τήν ἀντοχή του. Τόν συγκινοῦσε,ὅταν ἔβλεπε καί στούς ἄλλους φιλότιµο. ῎Ελεγε: «Νά κινούµαστε µέ φιλότιµο.Τά φιλότιµα παιδιά προσέχουν, πῶς νά ξεκουράσουν καί νά εὐχαριστήσουντούς γονεῖς. Ἐµεῖς οἱ µοναχοί νά γνωρίζουµε τί ἀναπαύει τόν Γέροντα καί νάτό κάνουµε πρίν µᾶς τό πῆ. Νά ἔχετε φιλότιµο καί νά µήν ἐκµεταλλεύεστε τήνκαλωσύνη τῶν ἄλλων. Ὁ φιλότιµος βοµβαρδίζεται ἀπό εὐλογία, ἐνῶ ὁ γκρινιάρηςγεννᾶ κακοµοιριά. Ἡ καρδιά δέν καθαρίζεται µέ «κλίν» 30 , ἀλλά µέ φιλότιµο.Νά µήν ἀφήνουµε τόν ἄλλον νά κουράζεται. Νά γινώµαστε θυσία. Μιά γυναίκαἔλεγε: «Ἀφοῦ ὁ Χριστός πικράθηκε καί ἐγώ τόν πίκρανα, δέν θέλω νά ἔχωχαρά». Καί εἶχε µιά χαρά! ῎Ελεγε στούς ἄλλους νά προσευχηθοῦν νά µήν ἔχηχαρά, ἀλλά νά πονᾶ γιά τόν Χριστό. Τί φιλότιµο! Καί ὅσο ἔλεγε αὐτά, ἄλλη τόσηχαρά καί ἀγαλλίαση εἶχε. Αὐτή βγῆκε ἀπό τόν ἑαυτό της».Συνιστοῦσε ὁ Γέροντας: «Νά κάνουµε τό καλό ὄχι ὠφελιµιστικά, οὔτε νοµικά,30Ἀπορρυπαντικό παλαιότερης ἐποχῆς.Γέρων Παΐσιος ὁ Ἀγιορείτηò71