Βιβλίο: ΓΕΡΩΝ ΠΑΪΣΙΟΣ Ο ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ (1924-1994)

λο, καί δέν ἔχουν κοινωνία µέ τά Ὀρθόδοξα Πατριαρχεῖα καί τίς κατά τόπουςαὐτοκέφαλες Ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες. Μερικές τέτοιες ἐνορίες στήν Ἀθήνα καίστήν Θεσσαλονίκη ἑνώθηκαν καθ᾿ ὑπόδειξή του µέ τήν Ἐκκλησία κρατώνταςτό παλαιό ἑορτολόγιο.Ἔλεγε: «Καλό ἦταν νά µήν ὑπῆρχε αὐτή ἡ ἑορτολογική διαφορά, ἀλλά δένεἶναι θέµα πίστεως». Στίς ἐνστάσεις ὅτι τό νέο ἡµερολόγιο τό ἔκανε Πάπας,ἀπαντοῦσε: «Τό νέο ἡµερολόγιο τό ἔκανε Πάπας καί τό παλιό εἰδωλολάτρης»,ἐννοώντας τόν Ἰούλιο Καίσαρα.Μέ τήν ἀγάπη, τήν προσευχή καί τήν διάκρισή του, γνώριζε πότε νά µιλᾶ,πῶς νά ἐνεργῆ καί νά βοηθᾶ ἀθόρυβα τήν µητέρα Ἐκκλησία, ἀποφεύγοντας τάἄκρα καί θεραπεύοντας πληγές πού ταλαιπωροῦν τό σῶµα τῆς Ἐκκλησίας καίσκανδαλίζουν τούς πιστούς.Ὑπέρ τοῦ γένους καί τῆς ΠατρίδοςὉ Γέροντας, ξερριζωµένος ἀπό τήν βρεφική του ἡλικία, καί ἔχοντας ζήσειτήν φρίκη τοῦ πολέµου καί τῆς Κατοχῆς, γνώριζε ἀπό τήν πεῖρα του ὅτι τό νά«διάγωµεν ἤρεµον καί ἡσύχιον βίον» εἶναι µεγάλη εὐλογία.Ἀγαποῦσε τήν Πατρίδα καί ἔλεγε: «Καί ἡ Πατρίδα εἶναι µιά µεγάλη οἰκογένεια».Δέν ἐπεδίωκε τό ἐθνικό µεγαλεῖο, τήν δόξα καί τήν ἰσχύ µέ τήν κοσµικήἔννοια, ἀλλά τήν εἰρήνη, τήν πνευµατική ἄνοδο καί τήν ἠθική ζωή τῶν πολιτῶν,γιά νά µᾶς βοηθᾶ καί ὁ Θεός. Οὔτε ἐπιζητοῦσε τήν ἀσφάλεια γιά νά ἀπολαµβάνουνοἱ ἄνθρωποι τίς ἀνέσεις τους.Σέ κάποιον ῞Ελληνα θερµό πατριώτη πού ζοῦσε στήν Ἀµερική καί προσπαθοῦσενά προβάλλη τήν Ἑλλάδα, συνέστησε ν᾿ ἀγωνισθῆ γιά νά ἁγιάση καίὕστερα νά προβάλλη σωστά καί πνευµατικά καί τήν Ἑλλάδα.῞Οπως οἱ Προφῆτες τοῦ Ἰσραήλ συµµετεῖχαν στήν ζωή τοῦ ἔθνους ἐνεργά µέτόν τρόπο τους, προσεύχονταν, θρηνοῦσαν, ἔλεγχαν βασιλεῖς, κήρυτταν µετάνοιακαί προφήτευαν γιά τά ἐπερχόµενα δεινά, τό ἴδιο καί ὁ Γέροντας δέν ἦτανἀδιάφορος καί ἀπαθής στά θέµατα τῆς Πατρίδος. Ὁ προφήτης δέν ἦταν ἐθνικιστήςπού ἔλεγε: «Διά Σιών οὐ σιωπήσοµαι» 37 . Τό ἴδιο καί ἡ στάση τοῦ Γέρονταἦταν καθαρά πνευµατική.Στά θέµατα τῆς Πατρίδος δέν ἤθελε οἱ Χριστιανοί νά εἶναι ἀδιάφοροι. Πολύ λυπότανπού ἔβλεπε πνευµατικούς ἀνθρώπους νά ἐπιζητοῦν νά βολευθοῦν οἱ ἴδιοι καίνά µήν ἐνδιαφέρωνται γιά τήν Πατρίδα. Ὁ καηµός του καί ἡ ἀπορία του ἦταν πῶςοἱ ὑπεύθυνοι δέν ἀντιλαµβάνονται ποῦ ὁδηγούµαστε. Ὁ ἴδιος ἀπό παλαιά διέβλεπετήν σηµερινή κατάσταση καί ἀνησυχοῦσε, ἀλλά δέν διέσπειρε τίς ἀνησυχίες τουστόν κόσµο. Ἔλεγε: «Ἀπό τό κακό πού ἐπικρατεῖ σήµερα θά βγεῖ µεγάλο καλό».Πίστευε ὅτι ἕνας µοναχός µπορεῖ νά βοηθήση ὁλόκληρο τό Ἔθνος. «Ἄλλον ὁΘεός τόν κάνει µοναχό γιά νά βοηθήση µιά οἰκογένεια καί ἄλλον γιά νά βοηθήσηὁλόκληρο Ἔθνος. Τό Ἅγιον Ὄρος πολλά µπορεῖ νά προσφέρη. Μπορεῖ νά δη-µιουργήση πάλι τό Βυζάντιο ἀπό τό ὁποῖο προῆλθε».37Ἡσ. ξα΄, 1.Γέρων Παΐσιος ὁ Ἀγιορείτηò95