ekonomskim slobodama u Srbiji 2016

Jedan od važnih ciljeva ekonomske politike - onako kako ih definisao još
Masgrejv 2 - jeste i ubrzanje ekonomskog rasta. Međutim, visoka javna
potrošnja ima i negativan uticaj na ekonomski rast, što je prikazano i
Ranovom krivom, koja prikazuje odnos između ekonomskog rasta i visine
javne potrošnje. 3
Zbog toga je važno obuzdati nivo javne potrošnje i zadržati ga ispod nivoa
u kome će dovesti do negativnog uticaja po ekonomski rast. Čak i mala
ograničenja ekonomskog rasta na duži rok imaju velike negativne
posledice: privreda sa ekonomskim rastom od 4% će duplirati svoj nivo
godišnjeg dohotka za manje od 20 godina, tj. on će biti četiri puta veći u
okviru jednog radnog veka. Istovremeno, rast sa rastom od 2% dupliraće
dohodak tek za više od 35 godina tj. tek po isteku celog radnog veka
nekog radnika. Iako ne postoji opšti konsenzus oko toga koliki je nivo
javne potrošnje optimalan jer neće imati negativan uticaj na ekonomski
rast, postoji opšti načelni stav da je trenutni nivo javne potrošnje u
razvijenim zemljama, a naročito u Evropi, daleko iznad poželjnog.
Najveći broj istraživanja kao rezultate prikazuje optimalan nivo javne
potrošnje između 17% i 40% BDP-a, u zavisnosti od odabranih zemalja,
dostupnih podataka, vremenskog okvira i metodologije, ali sa modusom
(vrednost obeležja koje ima najveću frenkvenciju tj. vrednost koja se
najčešće sreće) koji se kreće u intervalu od 20% do 30% BDP-a. 4 Srbija se
takođe nalazi među zemljama čija javna potrošnja daleko prevazilazi
optimalan nivo, sa javnom potrošnjom koja je u pojedinim godinama
dostizala gotovo polovinu godišnjeg BDP-a.
Kada se uporedi sa drugim zemljama u tranziciji, Srbija ima značajno višu
javnu potrošnju od većine njih i stoji u ravni sa manjim brojem zemalja.
Posebno upadljivo je to, da kada se nivo javne potrošnje uporedi sa
18