شکسپیر یک انقلابی در ادبیات

شکسپبریبرر،‏ یک انقلابىببىی در ادبیات گروه تئاتر ا گزیت الن وودز
سرمایه داری در مرحله ی شکل گبریبرری انباشت اولیه اش،‏ که یعبىنبىی در خالص ترین عصاره ی تقطبریبرر
شده اش.‏
شکسپبریبرر که گو ‏بىیبىی می خواهد پیشاپیش ابهتبههامات ضدبهیبههودیت را تکذیب کند،‏ گویاترین و
تکان دهنده ترین سخن اعبرتبرراضی را از زبان شایلا ک می گوید:‏
من ‏بهیبههودی هستم.‏ آیا مگر
یک ‏بهیبههودی چشم ندارد؟ مگر یک ‏بهیبههودی دست،‏ اعضا،‏
ابعاد،‏ حواس،‏ عواطف و احساسات ندارد؟
‏[مگر نه اینکه]‏ از ‏همھهممان خورا ک تغذیه می کند،‏ از ‏همھهممان سلاح ها آسیب می بیند،‏ در معرض ‏همھهممان
بیماری ها قرار می گبریبررد،‏ با ‏همھهممان وسائل درمان می شود،‏ از ‏همھهممان تابستان و زمستان گرم و سرد
می شود،‏ که یک مسیحی؟ ا گر نیشبرتبرری به ما زده شود،‏ آیا خونریزی ‏بمنبممی کنیم؟
ا گر قلقلک مان دهند ‏بمنبممی خندبمیبمم؟ ا گر مسموم مان کنید،‏ ‏بمنبممی مبریبرر ‏بمیبمم؟ و ا گر به ما بدی کنید،‏ آیا نباید
انتقام بگبریبرر ‏بمیبمم؟
‏(تاجر ونبریبرزی،‏ پرده ی سه،‏ صحنه ی یک)‏
سرمایه نژاد و مذهب ‏بمنبممی شناسد.‏ سرزمبنیبنن پدری ندارد و مرزی ‏بمنبممی شناسد.‏ نه روح دارد و نه
قلب،‏ نه درست می شناسد و نه غلط.‏ با این حال،‏ این خدای کور،‏ ‏بىببىی رحم تر از هر بت کفرآمبریبرز
دیگر،‏ ‏بمتبممام نسل بشر را به انقیاد خود درمی آورد و وادارش می ‏بمنبمماید که فرمان هایش را به اجرا
بگذارد.‏ این پیام اصلی ‏بمنبممایشنامه ی شکسپبریبرر است و برای زمانه ی ما نبریبرز پیامی درست بافىقفىی مانده
است.‏
انباشت اولیه
‏«هنگامی که گدا هستم،‏ اعبرتبرراض می کنم و می گو ‏بمیبمم هیچ گناهی جز ثروبمتبممند بودن وجود ندارد؛ و
ا گر ثروبمتبممند باشم،‏ فضیلتم در این خواهد بود که بگو ‏بمیبمم فسقی جز تکدی نیست.»‏ ‏(حرامزاده،‏
زندگی و مرگ شاه جان،‏ پرده ی دو،‏ صحنه ی یک)‏
سرمایه داری در انگلستان تا حدودی دیرتر از شهرهای ایتالیای ‏سمشسممالىللىی رشد کرد،‏ اما به ‏مجممجحض آنکه
پا گرفت،‏ به سرعت گسبرتبررش یافت.‏ این دوره ای بود که مارکس آن را به عنوان دوره ی انباشت
اولیه توصیف می کند.‏ پادشاهان تیودور به عنوان مامور طبقه ی نوظهور سرمایه داران انگلیسی
عمل می کردند.‏ البریبرزابت ‏جمحجممایتش را به طبقه ی جدید تولیدکننده و تاجر اعطا کرد،‏ که ثروبىتبىی را
فراهم می کرد که پایه های سلسله ی حا کم را تثبیت کرده و بقای آن را در دنیای ‏بهتبههدید کننده
تضمبنیبنن کرد.‏ اما این رشد اقتصادی به ‏بهببههای اجتماعی گزافىففىی ‏بمتبممام شد.‏
١٧