شکسپیر یک انقلابی در ادبیات

شکسپبریبرر،‏ یک انقلابىببىی در ادبیات گروه تئاتر ا گزیت الن وودز
خود البریبرزابت از ترس به قتل رسیدن به دست گماردگان کاتولیک های ناراضی یا ماموران اسپانیابىیبىی
در وضعیت تشویش دابمئبممی زندگی می کرد.‏ شخص او توسط شبکه ی وسیع جاسوسان و خبرببررچینان
‏بجتبجحت سرپرسبىتبىی والسینگهام ‏همھهممیشه هشیار،‏ یکی از وفادارترین وزرایش حفاظت می شد.‏ پرتره ای
از او وجود دارد که در سنبنیبنن کهنسالىللىی او کشیده شده است.‏ صورتش آرایش سنگیبىنبىی دارد.‏ برای
آنکه واقعیت زشت زیر آن پنهان شود،‏ سفید نقاشی شده است.‏ او پوشیده در لباس های ابریشم و
ساتن ‏مجممججلل و جواهرات گرانبها است.‏
اما بررسی دقیق تر جزئیابىتبىی عجیب و نسبتاً‏ هولنا کی را آشکار می کند.‏ لباس او مزین به چشم و
گوش انسان است.‏ معنای آن کاملاً‏ واضح است:«چشم ها و گوش های من ‏همھهممه جا هستند.‏ می بینم
که چه می کنید،‏ می شنوم چه زمزمه می کنید،‏ می توابمنبمم خصوصی ترین افکارتان را ‏بجببجخوابمنبمم و در
رازهای قلب و روح تان رخنه کنم.»‏ در یک کلام:‏ خواهر بزرگ ناظر ‏سمشسمماست.‏
این دنیای عجیب دسیسه ، توطئه و قتل در هیچ کجا ‏بهببههبرتبرر از ‏بمنبممایشنامه ی ژولیوس سزار توصیف
نشده است.‏ در اینجا روانشناسی پیش برنده ی سیاستمداران بلندپرواز با دقت یک جراح زبردست
تشرتحیتحح می شود.‏ ژولیوس سزار هم داستان دیگری است از دسیسه چیبىنبىی ما کیاولىللىی و خنجر از
پشت زدن ‏(به معنای واقعی کلمه)‏ که وفادارانه جوهره ی زندگی سیاسی را بیان می کند،‏ نه تنها
در ارتباط با اواخر ‏جمججممهوری رم،‏ بلکه هر دوره ی دیگر در تارتحیتحخ،‏ خصوصاً‏ دوران ما.‏
سزار در حالىللىی که به چهره های قاتلان آینده ی خود در اطرافش نگاه می کند،‏ با شوخ طبعی
کنایه آمبریبرزی می گوید:‏
‏«بگذارید در اطرافم مردابىنبىی داشته باشم که فربه اند؛
مردابىنبىی خوش ظاهر که شب ها ‏[خوب]‏ می خوابند:‏
این کاسیوس ظاهری لاغر و گرسنه دارد؛
بیش از حد فکر می کند:‏ چنبنیبنن مردابىنبىی خطرنا ک اند.»‏
آنتوبىنبىی تلاش می کند به او اطمینان دهد:‏
‏«از او ترس نداشته باشید،‏ سزار؛ او خطرنا ک نیست؛
او یک ‏بجنبججیب زاده ی رمی و خوش نیت است.»‏
اما سزار گول ‏بمنبممی خورد و پاسخ می دهد:‏
‏«ای کاش فربه تر بود!‏ اما من از او ترسی ندارم.»‏
‏(ژولیوس سزار،‏ پرده ی یک،‏ صحنه ی دو)‏
در هبرنبرری ششم،‏ دوک گلاسبرتبرر ‏(شاه ربجیبجچارد سوم آینده)‏ می گوید:‏
‏«عجب،‏ می توابمنبمم لبخند بزبمنبمم،‏ و کشتار کنم در حالىللىی که لبخند می زبمنبمم،‏
٣٩