شکسپیر یک انقلابی در ادبیات

شکسپبریبرر،‏ یک انقلابىببىی در ادبیات گروه تئاتر ا گزیت الن وودز
او جیمز‐‏ را کسب ‏بمنبمماید.‏ دلیل این امر صرفاً‏ مادی نبود.‏ شکسپبریبرر و هم نسلانش به دلایل بسیاری
از ‏بىببىی ثبابىتبىی سیاسی در هراس بودند.‏ روانشناسی آبهنبهها ریشه در ‏بجتبججربه ی رویدادهای اخبریبرر داشت.‏
خاطره ی جنگ های گل های سرخ هنوز در ذهن مردم زنده بود.‏
با این حال شکسپبریبرر در چندین ‏بمنبممایشنامه اش به افکار براندازانه یا حبىتبىی انقلابىببىی آزادی عمل
می دهد.‏ شکسپبریبرر قادر بود دنیا را از هر زاویه ی قابل تصوری ببیند.‏ با اینکه او متعلق به جایگاه
اجتماعی نسبتاً‏ ‏ممممممتاز بود،‏ اما قادر بود رتحنتحج و درماندگی سایر مردم را ببیند.‏ او در دورابىنبىی زندگی
می کرد که استعمار در ‏بجنبجخستبنیبنن مراحل آغازین خود قرار داشت.‏ اروپاییان سفیدپوست در ارتباط
با مردمی از رنگ ، مذهب و آداب و رسوم متفاوت قرار گرفته بودند.‏ نتیجه برخورد خشونت بار
فرهنگ ها بود که عموماً‏ پایان خوشی نداشت.‏
در طوفان،‏ آخرین ‏بمنبممایشنامه ی شکسپبریبرر،‏ شاهد ‏مجممجحکومیت تکان دهنده ی برده داری استعماری
هستیم.‏ کلیبنببنن‎١‎موجود غول آسابىیبىی است که در بدویت زندگی کرده و به دست پراسبرپبررو‎٢‎ی ساحر،‏
شخصیت اصلی ‏بمنبممایش به بردگی گرفته شده است.‏ شخصیت اخبریبرر به عنوان یک جادوگر و فردی
بسیار دانا به تصویر کشیده شده است.‏ بنا به نظر برخی منتقدین،‏ پراسبرپبررو تصویر خود شکسپبریبرر به
عنوان فردی قدربمتبممند در رنسانس است.‏ با این حال شکسپبریبرر سخنابىنبىی را بر زبان کلیبنببنن جاری
می کند که به صراحت بیانگر شورش برده علیه اربابش است:‏
‏«تو به من زبان آموخبىتبىی،‏ و ‏بهببههره ی من از آن
این است که می دابمنبمم چطور ناسزا بگو ‏بمیبمم.‏ طاعون سرخ تو را مبتلا کند
که به من زبانت را آموخبىتبىی!»‏
‏(طوفان،‏ پرده ی یک،‏ صحنه ی دو)‏
خود لندن در آن روزها مکابىنبىی پر از خشونت بود.‏ شورش هابىیبىی مکرر رخ می داد که غالباً‏ از سوی
کارآموزان فقبریبرری بود که خشم شان را با ‏جمحجممله به خدمه ی ‏بجنبججیب زادگان،‏ خارجیان و روسپیان
ابراز می کردند.‏ چنبنیبنن آشفتگی هابىیبىی از سوی مقامات شهر لندن ‏بجببجخشی معمول از زندگی تلقی
می شد.‏ امر بسیار جدی تر طغیان های ‏بمتبممردآمبریبرز در نواحی غبریبررشهری بود.‏ این شورش ها با
حصارکشی زمبنیبنن های عمومی،‏ زمبنیبنن های بایر و جنگل ها به دست زمبنیبنن داران طمع کار و ماموران
سلطنبىتبىی برانگیخته می شد.‏
Caliban ١
٤٢
Prospero ٢