dosya 41

More documents

Recommendations

Info

‘THE HOUSE’ ÜZERİNE: MADDEYE TEMAS İLE AÇIĞA ÇIKAN YOĞUNLUK ANLARI İsmail Eğler, Sanatçı (Yoğunluk) The House Kapı bir karanlığa açılıyor. İçeride zaman donmuş. Şimdi yok. Var olan tek şey karanlığın kendisi. Mekâna katılıyorsun. Gözlerin karanlığa alışmaya başlıyor. Bazı şeyler görmeye başlıyorsun Bazı şeyler seni görmeye başlıyor. Bir yerin ‘ev’ olduğunu nasıl anlarsın? Şeyler yabancı değiller, Tanıdık da değiller. Katılaşmış hayaletler gibi... Dokunabildiğin ama hissedemediğin. Her yere ait ama hiçbir yere ait olmayan. Varlığın, karanlığa katıldığında Donmuş zamanı harekete geçiriyor Ama bambaşka bir biçimde: Zaman akmıyor, taşıyor mekâna… Bir ışığın uyurgezerliğinde, Sesler uyanıyor. Farklı zamanlardan gelen sesler Mekânın çatlaklarından usulca sızıyor. Bu karanlığın içinde mekân, İçine çektiği ne varsa geri veriyor. Sen evden çıkarken, Işık karanlığa geri dönüyor, Katılaşmış hayaletler de uykularına. Ve mekân durağanlığına… ... Nil Aynalı Eğler, Sanatçı, Yoğunluk 1 Asmalımescit’teyiz; Asmalımescit Caddesi’nde bulunan Asmalımescit Apartmanı. Bölgede kendince ünü olan ve birçok hukuk bürosuna ev sahipliği yapan bir bina.Film şirketleri ve yaratıcı işler yapan başka birtakım şirketler de mevcut. Bir süredir burada çalışıyoruz. Şanslıyız herhalde ki işlerin iyi gitmediği bir dönemde, ev sahibiyle ucuz sayılabilecek bir ücreti peşin vermek şartıyla senelik bir kontrat imzaladık. O döneme kadar sabit bir yerimiz olmamıştı. Hep seyyar idik. Bir nevi göçebe denebilir. Göçebe iken bir takım işler yapılabilir, ama bizim yaptığımız işler pek de bir göçebenin yapacağı işler sayılmaz. Işık, dolayısıyla elektrik muhteva eden oyuncaklarla oynadığımız oyun- ev 29
ların sanat formuna dönüşmesi, etrafını ıslatan su içerikli edevatların mekânları boyaması için göçebelikten feragat etmek gerekir. Büyükçe maketler yapmaya başladığımızda ve herzaman yapageldiğimiz yazı-çizi işlerinin oldukça artmasıyla anlaşıldı ki artık bir mekâna, hatta büyükçe bir mekâna yayılmaya ihtiyacımız var. Her ne kadar kendimce göçebeliği kafayı boşaltıp sanat üretebilmenin bir ön şartı olarak gördüysem de,hepimizin bildiği gibi hiçbir zaman ideal koşullar sağlanamaz. Kısacası göçebe kalamayacağımız varmış ve biz de buraya taşınmış olduk işte. Buranın aslında bir evolmak için tasarlanmış olduğu, yıllarca ev olarak kullanıldığı, belleğinde bir sürü ailenin yaşamlarının izlerini taşıdığı daha içeri ilk adımımızı attığımızda bize güçlü bir maddesellik üzerinden aktarıldı. ‘İyi Bir Komşu’ temalı geçtiğimiz yılın İstanbul Bienali’ne bir proje önerirken aklımızdan geçenler tam olarak bunlar mıydı bilemiyorum, ama net inşa tarihini bilemediğimiz, aşağı yukarı asırlık olan binanın içinde bulunan bu dairenin bizi içeri davet etmesiyle yazının bundan sonrasında bahsi geçecek olan işin süreci başlamış oldu.Söz konusu dairenin davetini, bizim bu daveti alıp somutlaştırıp projelendirmek suretiyle küratörlere iletmemiz izledi. Buna müteakip kendileri birkaç ay sonrabizi ziyarete geldiler ve onlar da benzer şeyler hissetmiş olmalılar ki fikir üzerine biraz konuştuktan sonra kabul ettiler.Projeye Mayıs sonu gibi başladık. Uzun bir çalışma sürecinin sonunda, Eylül’ün başı gibi ‘EV’ ziyarete açıldı. İşin adı ‘The House’, yani Türkçe karşılığı ‘EV’. Fakat Home manasına gelen ev değil; House manasında ev. Neticede burayı ziyaret eden kişinin evi değil burası; her ne kadar deneyimleri çok yakın olsa da kendi kişisel anılarının evi değil. Burası onun için en azından başlangıçta ‘başka bir ev’, hatta belki de ‘herhangi bir ev’. Ziyaretçi içeri girdiğinde tamamen savunmasız. Tamamen karanlık bir yerde, neyle karşılaşacağını bilmiyor. Cep telefonunu ve onun fener özelliğini kullanarak deneyimini bozmaması dışında kimse ona ne yapması ya da yapmaması gerektiğini söylemiyor. Nerede duracağı, konumlanacağı, hareket edip etmeyeceği, varsa etraftaki nesnelere dokunup dokunmayacağı, bir şeylerin onun üzerine gelip gelmeyeceği tamamen belirsiz. Bu da haliyle Resim 1: Asmalı Mescit Apt 2017 Fotoğraf: İsmail Eğler - kişiyi o bildiği konfor alanından uzaklaştırıp ister istemez bir tedirginliğe sokuyor. Bu tedirginlik kişiyi ‘seyirci’ olan özne halinden uzaklaştırarak maddeyle olabildiğince dolaysız ilişki kuran özne haline yakınlaştırmasına vesile oluyor. Ziyaretçinin içerideki varlığı evin anlamını yeniden tanımlıyor.Ziyaretçi burada eserin fiziksel ve ontolojik bir parçası haline geliyor. Ev bunu her fırsatta yeniden göstermeye kararlı. Ziyaretçi karanlığın içinden aydınlatılmış bir bedenin belirdiğini fark ediyor. Aslında tezahür eden şey kendi imgesinden başka birşey değil. Eğer bunu fark ederse, ziyaretçi kendi varlığını odanın içinde bir konum içerisinde görerek deneyimliyor. Buna yol açan, dolayımlayıcı bir yüzey; bir ayna. Ayna karanlık içerisinde ansızın kişiyi kendine göstererek yabancılaştırıyor ve belli bir mesafe içerisinden baktırıyor. Bir diğer ziyaretçi ise kendini aynada gören kişi ile birlikte onun yansımasını görüyor. Eğer yeterince dikkatli değilse onu bir başkası sanma ihtimali de düşük değil. Çünkü aynadaki görüntü aynanın buğulu ve yüzeyinin küflü olması sebebiyle net değil. Burası eşyalar ve bedenler arası ilişkilerin barındığı ve biteviye evrildiği bir mekân. Işığın zaman zaman açığa çıkardığı, görünür kıldığı maddenin kişiyle devingen bir mesafeden diyalog kurması. 30 ev
Page 2 and 3: EVİN ÖTESİNDE ‘EV’: KAVRAMSA
Page 4 and 5: enimsedikleri yaklaşımlar açıs
Page 6 and 7: oynayan çatışma ve uzlaşmaları
Page 8 and 9: özet biyografi abstract Didem Kıl
Page 10 and 11: Modernin malzemesi: Cam Her şeyden
Page 12 and 13: estetiğin varyasyonlarını sunarl
Page 14 and 15: Eğer ‘ev’ kavramı, korunaklı
Page 16 and 17: Eggers’in The Circle romanı veya
Page 18 and 19: özet biyografi Sibel Bozdoğan Mim
Page 20 and 21: mekânı da araçsallaştırarak zi
Page 22 and 23: Şekil 3: Mercaders Sokağı Mirall
Page 24 and 25: DİPNOTLAR 1 Enric Miralles 1955-20
Page 26 and 27: TÜRKİYE İÇİN ‘MODERN EV’ T
Page 28 and 29: mamış gibi, bir de tavan kenarlar
Page 32 and 33: Öte yandan temsili yapılamayan bi
Page 34 and 35: ‘EVDEN KAÇMAK’TAN ‘EVE KAÇM
Page 36 and 37: çekiyordu; kadınların sokağa ç
Page 38 and 39: timi çıkarmamıştım. Önceki y
Page 40 and 41: Ankara’nın Kolej semtinde perdel
Page 42 and 43: Kimliği ve ‘Münevver Erkekler
Page 44 and 45: KADINLARA YÖNELİK SALNAMELERDE EV
Page 46 and 47: cağı gibi,salnameninhitap ettiği
Page 48 and 49: ir diğer kadın, ev sahibi kadın
Page 50 and 51: DİPNOTLAR 1 Salnâme kelimesi, en
Page 52 and 53: ‘SÖYLE YAVRUM, BEN KİME YIKATAC
Page 54 and 55: 7 Banyo, 7 Kadın, 7 Yıkanma Şiir
Page 56 and 57: “Vay anam vay!” Zünbül Bak ş
Page 58 and 59: “Keşke gücüm yetse her gün du
Page 60 and 61: “Söyle bana, ben kime yıkataca
Page 62 and 63: O kadar hayatımdan memnunum ki...
Page 64 and 65: Saçlarımı sıkıyorum, Suyunu s
Page 66 and 67: Fotoğraf 5: Safran'nın Banyosu
Page 68 and 69: “İhtiyarlık kötü” Yasemin
Page 70 and 71: DİPNOTLAR 1 Bu yazı, evlerinde te
Page 72 and 73: 'SEFERTASI': YEMEK, MOBİLİTE, EV,
Page 74 and 75: II. Ertesi gün Sajaan, her zamanki
Page 76 and 77: nir. İla hüsranla eve döner. Ert
Page 78 and 79: EV // ev Evren Aysev Deneç, Dr. Ö
Page 80 and 81:
Fotoğraf 1 : Evren Aysev (İstanbu
Page 82 and 83:
Çözüm Herkes kendi ‘ev’inde.
Page 84 and 85:
iyografi Evren Aysev Deneç 1996 y
Page 86 and 87:
doğrultusunda elli katı hacmine e
Page 88 and 89:
8 Freud, Sigmund, (1930). Civilizat
Page 90 and 91:
TESADÜFİ HANELER Zuhal Ulusoy, Pr
Page 92 and 93:
yaşamına eklemlemiş, yaşam yolc
show all

dosya 41

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?