Raddþjálfun einstaklinga með parkinsonsveiki: Mat á ... - Skemman

eytingu í þá átt sem búist var við þó breytingin hafi ekki alltaf verið marktæk eða mikil. Ef áhrif
íhlutunarinnar hefðu stundum verið niður á við hefði það bent til þess að niðurstöðurnar væru
tilviljunarkenndar.
Í þeim rannsóknum þar sem gert er ráð fyrir að færni viðhaldist eins og gert er í þessari rannsókn er
mælt með að víxlhrifasnið eða snið margþætts grunnskeiðs sé notað. Í þessari rannsókn kom
víxlhrifasnið ekki til greina vegna þess að stjórn á íhlutun hefði þá þurft að vera meiri en mögulegt var.
Þar sem þetta var hópþjálfun og fastmótuðu þjálfunarkerfi var fylgt fékk allur hópurinn sömu þjálfun og
lítið svigrúm var fyrir breytingar á þjálfun hvers einstaklings. Ástæða þess að snið margþætts
grunnskeiðs var ekki notað var að tímarammi verkefnisins bauð ekki upp á það. Þar af leiðandi var
ákveðið að hafa fingrafimiprófið The Purdue Pegboard Test með sem stjórnbreytu. Rannsóknir hafa
sýnt að parkinsonsveiki hefur áhrif á fingrafimi og hún er minni en hjá einstaklingum á sama aldri án
taugasjúkdóma. Raddþjálfun ætti ekki að hafa áhrif á það próf en ef aðrar breytur en íhlutun hefðu haft
áhrif á þátttakandann, eins og ef sjúkdómurinn væri að ágerast, myndi það koma fram í því prófi.
Engar verulegar breytingar urðu á frammistöðu þátttakenda á prófinu nema í viðhaldsmælingum AI þar
sem nokkur aukning varð á heildarfjölda pinna. Ekki er vitað hver ástæða þeirrar aukningar var en
hugsanlegt er að hann hafi verið að hressast eftir veikindi. Þó AI uppfyllti í raun ekki skilyrði fyrir
þátttöku var hægt að nota niðurstöður hans sem samanburð og skoða hvaða áhrif styttri þjálfunartími
hefði á fylgibreyturnar.
Það hefði verið gott að fjölga mælingum á íhlutunarskeiði og sjá þannig betur hvernig breytingar
urðu á því skeiði. Í sumum tilvikum er halli íhlutunarmælinga niður á við en búist var við því að áhrif
þjálfunar væru upp á við. Þar sem mælingarnar voru aðeins tvær á þessu skeiði er erfitt að túlka
þennan halla niður á við, það getur verið að þessi munur sé eðlilegur og sýni eðlilegan breytileika í
raddstyrk eða eðlilegan dagamun en ekki er hægt að segja til um það nema með fleiri mælingum.
Til að styrkja rannsóknina var reynt að hafa stjórn á truflandi breytum. Vitræn skerðing getur haft
mikil áhrif á árangur þjálfunar og getu einstaklinga til að fylgja fyrirmælum. Í upphafi rannsóknar stóð til
að leggja fyrir skimun á vitrænni getu til að útiloka þann þátt en hætt var við vegna siðferðislegra
álitamála. Ef í ljós hefði komið að einstaklingur væri með vitræna skerðingu hefðu rannsakendur ekki
haft kost á að veita skjólstæðingi viðeigandi fræðslu og ráðgjöf. Þess vegna voru í staðinn sett skilyrði
um að einstaklingurinn væri metinn óformlega á HY stigi 1–3 og að minna en 10 ár væru frá greiningu.
Líkur á vitrænni skerðingu aukast með lengri sjúkdómstíma og meiri alvarleika sjúkdómsins og þannig
var óbeint reynt að hafa stjórn á þessari breytu. Aðrar breytur sem reynt var að hafa stjórn á var tími
frá lyfjagjöf og þreyta. Til þess var reynt að hafa mælingar alltaf á svipuðum tíma dags og svipað langt
frá síðustu lyfjagjöf. Í tilviki EÓ voru mælingar alltaf á sama tíma og álíka langur tími frá síðustu
lyfjagjöf. Í tilviki NA voru allar mælingar nema ein á sama tíma en í þeirri mælingu var álíka langur tími
frá síðustu lyfjagjöf og í hinum mælingunum. Það má því segja að í tilviki þeirra tveggja hafi tekist vel
að hafa stjórn á þessum breytum. Í tilviki AI gekk verr að hafa stjórn á þessum breytum. Mælingar fóru
fram á mismunandi tímum dags og mislangt var frá síðustu lyfjagjöf og var helsta ástæða þess
skipulag rannsakanda. Það er því ekki hægt að útiloka að lyfjagjöf eða þreyta hafi haft áhrif á
frammistöðu hans.
62