Η ΘΗΡΕΥΤΙΚΗ ΤΕΧΝΗ- ΚΥΝΗΓΕΤΙΚΗ ΠΑΙΔΕΙΑ ΚΑΙ ΚΥΝΗΓΕΣΙΑ ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΟ

Έχουμε πάντοτε μαζί μας την άδεια κυνηγιού και την άδεια κατοχής
του όπλου μας και τα επιδεικνύουμε στα όργανα της πολιτείας, ή των
κυνηγετικών οργανώσεων που τυχόν θα μας τα ζητήσουν.
Δεν διστάζουμε ποτέ να καταγγείλουμε το λαθροθήρα.
Συνεργαζόμαστε πρόθυμα με τους Θηροφύλακες και τους δίνουμε
όποιες πληροφορίες μπορούμε.
Δεν πυροβολούμε ποτέ θήραμα που θα πέσει σε μέρος που δεν
μπορούμε να φθάσουμε για να το πάρουμε.
Δεν πυροβολούμε ποτέ θήραμα που θα πέσει μέσα σε καλλιέργειες στις
οποίες θα κάνουμε ζημιά για να το πάρουμε.
Δεν πυροβολούμε ποτέ ακίνητο θήραμα. Πουλιά που κάθονται ή ζώα
που τρέφονται ή πίνουν νερό, είναι χωρίς άμυνα και ο θάνατός τους δεν
είναι αποτέλεσμα θήρας αλλά δολοφονίας.
Δεν κυνηγάμε ποτέ όταν οι καιρικές συνθήκες στερούν από το θήραμα
τη δυνατότητα να αμυνθεί. Αντίθετα πρέπει σε αυτή την περίπτωση να
βοηθήσουμε τα θηράματα να ξεπεράσουν αυτή τη δυσκολία.
Αναζητούμε συστηματικά το πληγωμένο ή νεκρό θήραμα εξαντλώντας
κάθε δυνατότητα εξεύρεσής του.
Δεν συγχέουμε ποτέ την ποσότητα με την ποιότητα του θηράματος.
Καλός κυνηγός δεν είναι όποιος παίρνει πολλά θηράματα, αλλά εκείνος
που δίνει στο θήραμα δυνατότητα άμυνας.
Το θήραμα δεν είναι εμπόρευμα και το κυνήγι δεν είναι επάγγελμα.
Καταγγέλλουμε πάντοτε όποιον εμπορεύεται θηράματα.
Δεν διατηρούμε ποτέ στη ζωή τραυματισμένα θηράματα.
Δεν κακομεταχειριζόμαστε ποτέ το άψυχο σώμα του θηράματος.
Αντίθετα, το διατηρούμε στην καλύτερη δυνατή κατάσταση.
Δεν επιτρέπουμε ποτέ στα παιδιά και τα σκυλιά να παίζουν με το
άψυχο θήραμα. Η συμπεριφορά μας απέναντί του θα πρέπει να είναι
τιμητική, όπως αξίζει σε έναν άξιο αντίπαλο.
Ειδικευόμαστε στο είδος κυνηγιού που μας αρέσει περισσότερο και
προσπαθούμε να βελτιωνόμαστε συνεχώς ως ειδικοί σε συγκεκριμένο
είδος.
Τρώμε πάντοτε το κρέας των θηραμάτων. Είναι ντροπή για τον
κυνηγό να φονεύει ένα ζώο, αν δεν έχει τη διάθεση να γευτεί το κρέας
του.
Δεν πυροβολούμε ποτέ σε απόσταση μεγαλύτερη από το βεληνεκές του
όπλου μας.
Το θήραμα ανήκει σ’ αυτόν που πρώτος θα το θηρεύσει.
Το τραυματισμένο θήραμα ανήκει σ’ αυτόν που το τραυμάτισε πρώτος.
[143]