Η ΘΗΡΕΥΤΙΚΗ ΤΕΧΝΗ- ΚΥΝΗΓΕΤΙΚΗ ΠΑΙΔΕΙΑ ΚΑΙ ΚΥΝΗΓΕΣΙΑ ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΟ

Tο αρσενικό κατά την περίοδο της αναπαραγωγής δεν ανέχεται την παρουσία
άλλου "ανταγωνιστή" κοντά του, γι' αυτό υπερασπίζεται το "χαρέμι" του, το
οποίο αποτελείται από 2-7 θηλυκά. Φωλιάζει σε μια κοιλότητα στο έδαφος
ανάμεσα σε πυκνή βλάστηση. Tη φωλιά την κατασκευάζει το θηλυκό και
γεννάει μια φορά το χρόνο 7-17 αβγά χρώματος ελαιοκαφέ ή γκριζοπράσινου,
τα οποία επωάζει για 23-25 ημέρες. Oι νεοσσοί μπορούν να βαδίζουν αμέσως
μετά την εκκόλαψη. Eίναι έτοιμοι να πετάξουν σε ηλικία 12 ημερών και
ανεξαρτοποιούνται μετά από 10-12 εβδομάδες. Τρέφεται με μια μεγάλη
ποικιλία φυτικών ειδών, σπόρους και ασπόνδυλα. Το αρσενικό δε
μπερδεύεται με κανένα άλλο πουλί. Έντονα χρωματισμένο, με τους τόνους
των βασικών χρωμάτων να ποικίλουν. Θηλυκό μικρότερο, γκριζοκαφετί,
μοιάζει με πεδινή πέρδικα, ξεχωρίζει όμως εξαιτίας της μακριάς ουράς του.
Απογειώνεται με θόρυβο κακαρίζοντας χαρακτηριστικά.
Το 1777, ο Sonnini de Manoncourt βεβαιώνει: «Στα νησιά βλέπεις το χειμώνα και
φασιανούς. Έρχονται από τη Θεσσαλία. Στην περιοχή της Θεσσαλονίκης οι χωριάτες τους
παχαίνουν και τους μεταφέρουν στην αγορά. Αφθονούν κυρίως στις Σέρρες. Τα καράβια που
φθάνουν χειμωνιάτικα στο λιμάνι της Θεσσαλονίκης εφοδιάζονται με ζωντανούς φασιανούς σε
κλουβιά. Κατά το ταξίδι τούς τρέφουν με στάρι.» Ο κ. Γιώργης από το παραλίμνιο
χωριό Σέλινο της Βιστωνίδας μου αφηγείτο ότι το 1950 -60 μικρός, μάζευε τα
αυγά των φασιανών που φώλιαζαν σε αγριοτριανταφυλλιές και έκαναν
ομελέτα. Εγγλέζοι Αξιωματικοί της Βρεττανικής Στρατιωτικής Αποστολής στην
μεταπολεμική τότε Ελλάδα, πήγαιναν στο χωριό του και κυνηγούσαν
φασιανούς, αυτός τους ακολουθούσε με έναν ημίαιμο σκύλο που τους
ξεφώλιαζε. Όταν ήλθαν τα πρώτα τρακτέρ και εκχέρσωσαν το κάμπο
κατέστρεψαν τον βιότοπο του φασιανού που σώθηκε σε μικρούς αριθμούς
στο καταφύγιο του δέλτα του Νέστου ποταμού.
Τρόποι θήρευσης – Όπλο, πυρομαχικά.
Είχα την τύχη να θαυμάσω το γοργοπόδαρο αυτό πανέμορφο πουλί στο
Βέλγιο, παίρνοντας μέρος σε κυνήγι του ως μπιτερ (από το αγγλικό ρήμα
beat, πιθανόν που σημαίνει χτυπώ). Μη μπορώντας να αποκτήσω άδεια
κυνηγού λόγω αυστηροτάτων εξετάσεων στη Γαλλική και Γερμανική γλώσσα,
(Νομοθεσία, θηραματολογία, θεωρητικές και πρακτικές εξετάσεις κυνηγετικής τεχνικής με
όπλο) και βραχείας παραμονής μου εκεί (τρία έτη θητεία) όπως και αλλού
ανέφερα, παρακολουθούσα τις κυνηγετικές εξορμήσεις του κυνηγετικού
ομίλου των νατοϊκών αξιωματικών του στρατηγείου όπου υπηρετούσα (Σχης
τότε) και στους οποίους επέτρεπαν να κυνηγούν στη φιλοξενούσα χώρα, στα
πλαίσια διπλωματικών συμφωνιών βέλγων και συμμαχίας. Ως παρατηρητής -
μπίτερ λοιπόν, συμμετείχα στο κυνήγι φασιανού, που διεξήγετο με παγάνα
των μπίτερς που εφοδιασμένοι με ένα μακρύ ξύλο ακροβολισμένοι ξεσήκωναν
τους φασιανούς που οι σκοπευτές καρτερούσαν στις άκρες των θαμνότοπων
ή των καλλιεργειών, κυρίως ζαχαροτεύτλων. Οι μπιτερς ήταν κυρίως φτωχοί
φοιτητές, μια φοιτήτρια που μιλούσε αγγλικά με συνόδευε, μπίτερ και αυτή
κατ’ εντολή του προέδρου του ομίλου και μου εξηγούσε την διαδικασία. Από
το πρωί είδα τα ακριβά τετρακίνητα οχήματα πλούσιων Βέλγων κυνηγών που
συμμετείχαν στο κυνήγι, στην ιδιωτική περιοχή των οποίων επέτρεψαν και τη
συμμετοχή κυρίως γερμανών και γάλλων νατοϊκών αξκων με επ’ αμοιβή
συμφωνία. Με εξέπληξε το ντύσιμο τους, καπέλα με φτερό, βελούδινα
σακάκια με γραβάτες, ψηλές δερμάτινες μπότες, καθισματάκια για τα
καρτέρια, πολλές κυρίες με θηραματοφόρα λαμπραντόρ και σκαλιστά
πανάκριβα ωραία δίκαννα. Θηροφύλακας με στολή ανώτερη στρατηγού
ακολουθούσε την ομήγυρη καταγράφοντας τον αριθμό των θηρευομένων
[44]