Η ΘΗΡΕΥΤΙΚΗ ΤΕΧΝΗ- ΚΥΝΗΓΕΤΙΚΗ ΠΑΙΔΕΙΑ ΚΑΙ ΚΥΝΗΓΕΣΙΑ ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΟ

ιεραρχία μεταξύ τους ανάλογα με τη σωματική δύναμη ενώ ο αριθμός της
φθάνει τα 200 άτομα.
Τρόποι θήρευσης – Όπλο, πυρομαχικά.
Στη χώρα μας κυνηγιέται στο καρτέρι το πρωί και το σούρουπο αλλά και με
σκύλους ιχνηλάτες. Επίσης χρησιμοποιούνται και σκυλιά κάθε φυλής που
είναι ικανά να εντοπίσουν και να ξεπετάξουν το κουνέλι από θάμνους. (σ.σ.
Θυμάμαι όταν υπηρετούσα στο Βέλγιο μέσα στη Συμμαχική βάση που μέναμε
υπήρχε πλήθος από αγριοκούνελα και γενικά σε όλη τη χώρα, το χαλαρό
έδαφος και η πυκνή, λόγω συνεχών βροχοπτώσεων βλάστηση, ευνοούσε την
ανάπτυξή τους, είχα ένα σκύλο επανιέλ μπρετόν την Μπρίτα, τη φέραμε από
Ελλάδα με το αεροπλάνο, κάθε απόγευμα που την άφηνα ελεύθερη
τρελαίνονταν, τα ξεφώλιαζε από τους θάμνους και κυνηγώντας τα
κλαφουνούσε κανονικά, όταν τα παγίδευε στο φράκτη τα έπιανε και τα
απορτάριζε φέρνοντάς τα στο σπίτι. Είχα βρεί τον μπελά μου με τα
αγριοκούνελα γιατί οι Βέλγοι έχουν πολύ αυστηρή νομοθεσία στην κυναγωγία
και την όχληση των θηραμάτων, έκανα στην αυλή περίκλειστο φράκτη 30 τετρ
μέτρα όπου γυρνούσε, γιατί το δέσιμο των σκύλων στο Βέλγιο απαγορεύεται).
Όπλο και πυρομαχικά παρόμοια με το λαγό, ίσως το Νο4,5 σκαγιών να είναι
προτιμότερο.
ΔΕΝΔΟΒΙΑ ΚΑΙ ΕΔΑΦΟΒΙΑ ΠΤΕΡΩΤΑ ΘΗΡΑΜΑΤΑ
Αγριοπερίστερο (Columba livia)
Τάξη: Columbiformes, Οικογένεια: Columbidae, Γένος: Columba, Είδος: Livia
Διαστάσεις
Μήκος σώματος: 31-34 cm
Άνοιγμα φτερών: 63-70 cm
Βάρος αρσενικού: 233-370 gr
Βάρος θηλυκού: 235-320 gr
Zει στην Eυρώπη, την Aσία, εκτός Kεντρικής και Bόρειας, και είναι διάσπαρτο
σε όλη τη Bόρεια και Nότια Aφρική και σε ικανοποιητικούς πληθυσμούς. Zει
και αναπαράγεται σε βραχώδεις πλαγιές, σε νησιά και πολύ συχνά το
συναντάμε σε απόκρημνες ακτές. (σ.σ. Για περιστεριώνες της Τήνου η
παλιότερη γραπτή μαρτυρία που υπάρχει χρονολογείται από το 1726. Η γνώση
και εμπειρία της εκτροφής των αγριοπερίστερων σε περιστεριώνες
μεταφέρθηκε από τους Ενετούς στην Τήνο αλλά και σε άλλα κυκλαδονήσια,
όπως η Μύκονος κι η Σίφνος. Οι περιστεριώνες είναι χτισμένοι σε μέρη
ανοιχτά, για να ξανοίγονται τα περιστέρια, με άφθονο νερό και ταυτόχρονα
προστατευμένα από τους ανέμους. Οι Τηνιακοί εκτρέφανε τα περιστέρια για το
κρέας τους, που το πάστωναν σε κιούπια με λάδι ή αλάτι, αλλά και για τα
περιττώματά τους που θεωρούνται εξαιρετικό λίπασμα. Τα παλιά χρόνια
χρησιμοποιούσαν επίσης τα φτερά, το αίμα και την καρδιά τους για να
παρασκευάζουν θεραπευτικές κρέμες, ενώ, όσο κι αν ακούγεται βάρβαρο
[23]